Εδώ είμαι πάλι! Δεν έγραφα για λίγο καιρό, όχι γιατί δεν είχα κάτι αξιόλογο να πω, αλλά γιατί έκανα τόσα πολλά πράγματα, που είτε δε μπορούσα να τα χωρέσω σε μια ανάρτηση ή δεν είχα χρόνο να καθήσω να τα γράψω! Τώρα όμως, που βρήκα χρόνο και απομόνωσα ένα συγκεκριμένο σημαντικό γεγονός, που πρέπει να το γράψω, αν θέλω να συνεχίσω αυτό το blog, να 'μαι!
Ενάμισης μήνας πέρασε από τη μέρα που γύρισα από το Ανόβερο. Ήδη 3-4 βδομάδες μετά έκλεισα το εισιτήριό μου, για να γυρίσω πίσω για μια βδομάδα το Πάσχα! Τι ωραίο να ξαναεπισκέπτεσαι το μέρος που έκανες το Erasmus σου, να ξαναδείς τους φίλους που έκανες εκεί!...Αλλά ας μη ξεγελιόμαστε, αν δεν ήθελα τόσο πολύ να ξαναδώ τον φίλο μου, που τον άφησα πίσω στο Ανόβερο, δε θα το αποφάσιζα να γυρίσω! Βέβαια και οι προηγούμενοι λόγοι που ανέφερα αυξάνουν τη χαρά μου, που πάω εκεί.
Φεύγω λοιπόν αύριο!! Μου φαίνεται απίστευτο, ότι θα ξαναδώ από κοντά το φίλο μου. Τόσο καιρό μιλούσαμε καθημερινά στο skype και αυτό μας χαροποιούσε. Αλλά τι να σου κάνει και το skype? Η απόσταση είναι απόσταση... Τέλος πάντων, αυτή τη βδομάδα που θα μείνω στο Ανόβερο θέλω να τη χαρώ και να την εκμεταλλευτώ όσο γίνεται περισσότερο. Ποιος ξέρει, πότε θα ξαναβρεθούμε μετά? Αυτό πραγματικά δε θέλω να το σκέφτομαι. Ευτυχώς, είμστε και οι δυο πολύ απασχολημένοι αυτό το διάστημα με τις σχολές και τις υποχρεώσεις μας, οπότε ξεχνιόμαστε και δεν το σκεφτόμαστε τόσο έντονα.
Ετοιμάζω σιγά σιγά τα πράγματά μου. Δε θα κουβαλήσω πολλά. Θέλω να πάρω μαζί μου κάποιο υλικό από τη σχολή μου, π.χ. να δουλέψω εκεί πάνω σε κάποια από τις εργασίες μου. Χαζό? Ανώφελο? Θα βρω εκεί άραγε χρόνο ή όρεξη να ασχοληθώ, ή θα είμαι πολύ απασχολημένη περνώνοντας όσο πιο πολύ χρόνο μπορώ με το αγόρι μου και τους φίλους μου?... Μάλλον το τελευταίο! Παρ' όλα αυτά λέω να πάρω κάτι μαζί μου για καλό και για κακό. η αλήθεια είναι, ότι δε μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να είμαι στο Ανόβερο για μια βδομάδα και να κάθομαι να διαβάζω! Ας είναι αυτή η εβδομάδα οι διακοπές μου για το πάσχα. Τη δεύτερη βδομάδα θα στρωθώ για τα καλά. Τώρα ετοιμάζομαι να φύγω, τα διαβάσματα μπορούν να περιμένουν. Γιούπι!!!
