Ομολογουμένως έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που έγραψα τελευταία φορά στο blog μου. Ακόμα και τότε, έγραφα για ένα ταξίδι που έκανα μήνες πριν και για το οποίο δεν είχα ολοκληρώσει ακόμα τις διηγήσεις για τα όσα έζησα. Σ' αυτή τη φάση όμως φαίνεται ότι έχω πολλές ώρες απραξίας να γεμίσω και αυτό είναι ένα καλό έναυσμα για μένα προκειμένου να αρχίσω να γράφω πάλι.
Λιγότερο από 6 μήνες πριν τελείωσα τη σχολή μου. Περίπου ένα χρόνο νωρίτερα είχα αποφασίσει ότι ήθελα να αποφοιτήσω όσο γίνεται γρηγορότερα, να προχωρήσω στο επόμενο βήμα της ζωής μου. Φανταζόμουν την ορκωμοσία μου και αισθανόμουν ένα δέος, σκεπτόμενη ότι θα έχω στα χέρια μου το πτυχίο για το οποίο κόπιασα τα τελευταία 5 περίπου χρόνια της ζωής μου. Τελικά αποφοιτώντας, αν δεν έχεις καθορίσει ήδη το επόμενο στάδιο (π.χ. να μπεις σε κάποιο μεταπτυχιακό) ή αν δεν έχεις αποφασίσει ακόμα τι θέλεις να κάνεις παρακάτω, τα πράγματα μπορεί να γίνουν λίγο τρομακτικά...
Έτσι έγινε και με μένα. Είχα μεν ένα στόχο, να κάνω αιτήσεις για διδακτορικό στο εξωτερικό, αφού είχα τελειώσει το Πολυτεχνείο και θεωρητικά είχα ήδη κάτι σαν master στα χέρια μου. Όμως δεν ήμουν καθόλου σίγουρη για την απόφαση ενός διδακτορικού. Αν μετά γυρνούσα στην Ελλάδα, η μόνη σχεδόν λύση θα ήταν η ακαδημαϊκή καριέρα, για την οποία είχα ισχυρές αμφιβολίες ως επαγγελματικό στόχο. Παρ' όλα αυτά δεν ήθελα ούτε να ξεκινήσω ήδη να δουλεύω ούτε να κάνω κάποιο μεταπτυχιακό, και έτσι άρχισα να ετοιμάζω τις αιτήσεις μου.
Διάβαζα στο internet ότι συνήθως είναι απαραίτητο να βρει κανείς μόνος του ένα θέμα για διδακτορικό και μετά να ψάξει υπεύθυνο καθηγητή. Έψαχνα μάταια για 3 μήνες να βρω και να διαμορφώσω ένα θέμα. Βέβαια, δε μιλάω για 3 μήνες συνεχούς αναζήτησης. Υπήρχαν διαστήματα που ήμουν σε άρνηση, απέφευγα να ασχοληθώ με οτιδήποτε θα με πήγαινε μπροστά, είχα σταθεί ακίνητη σε ένα σημείο. Συγκεκριμένα είχα στρογγυλοκαθίσει στον καναπέ του σαλονιού μου κι έβλεπα για ώρες επεισόδια σειρών.
Κάποια στιγμή αποφάσισα να ζητήσω τη συμβουλή ενός καθηγητή μου, ο οποίος μου πρότεινε να στείλω ένα γράμμα σε κάποιους καθηγητές στο εξωτερικό, εξηγώντας την επιθυμία μου να κάνω διδακτορικό καθώς και τα ακαδημαϊκά και προσωπικά προσόντα μου. Χωρίς θέμα διδακτορικού. Ξαφνικά μπορούσα να ανασάνω πάλι. Ετοίμασα το motivation letter και το βιογραφικό μου και τα έστειλα σε μερικούς καθηγητές της επιλογής μου. Από κει και πέρα έπρεπε απλά να περιμένω.
Κάποιες απαντήσεις ήρθαν σχεδόν αμέσως, άλλες με ένα μήνα καθυστέρηση κι άλλες καθόλου. Ο,τι απαντήσεις πήρα ήταν αρνητικές: με ενημέρωναν ότι δεν υπήρχε αυτή τη στιγμή κάποια ανοιχτή θέση για υποψήφιο διδάκτορα στο πανεπιστήμιό τους. Απογοητεύτηκα φυσικά, αλλά δεν ήταν ότι τσακιζόταν κάποιο μεγάλο μου όνειρο. Εξερεύνησα τις επιλογές μου και ακολούθησα τη συμβολή κάποιων φίλων και γνωστών: να κάνω ένα μεταπτυχιακό στο εξωτερικό ώστε μετά να μπορέσω σχετικά πιο εύκολα να συνεχίσω με ένα διδακτορικό.
Μετά από αρκετό ψάξιμο κατέληξα σε 2 μεταπτυχιακά που μου κίνησαν πολύ το ενδιαφέρον και στα οποία έκανα αίτηση. Εν τω μεταξύ η ιδέα του διδακτορικού είχε μετακινηθεί στο πίσω μέρος του μυαλού μου και ευχαριστούσα το μοίρα που τελικά πήγαν έτσι τα πράγματα και δε πήρα κάποια θετική απάντηση. Ταυτόχρονα βρήκα μια θέση πρακτικής σε μια εταιρία στην πόλη μου, ώστε να αποκτήσω κάποια επαγγελματική εμπειρία και να γεμίσω και το χρόνο μου, αφού τα μεταπτυχιακά ξεκινούν το φθινόπωρο.
Η πρακτική έχει τα πάνω και τα κάτω της. Πέρασα πολλές μέρες στο γραφείο, καθισμένη 8 ώρες στην καρέκλα, σε πλήρη απραξία -αυτή για την οποία μίλησα στην αρχή. Κάποιες άλλες φορές πάλι είμαι 8 ώρες απασχολημένη και είναι ωραία για αλλαγή. Για την πρακτική η συμφωνία ήταν ότι δε θα πληρωνόμουν, αν και πρόσφατα αποφάσισαν να με ανταμείψουν με ένα ποσό για την ουσιαστική δουλειά που κάνω. Το αν θα ξαναπληρωθώ είναι αβέβαιο.
Σιγά σιγά άρχισε να διαμορφώνεται στο μυαλό μου και μια ιδέα για το πώς φαντάζομαι την επαγγελματική μου πορεία: με τι θέματα θέλω να ασχοληθώ, αν θέλω να δουλέψω μόνη ή σε εταιρία κτλ. Ο στόχος παραμένει κάπως θολός και αόριστος, αλλά τουλάχιστον υπάρχει ένα φως εκεί στο βάθος που το ακολουθώ αργά, αντί για το απόλυτο σκοτάδι που είχα να αντιμετωπίσω πριν λίγο καιρό.
Το τι θα συμβεί για μένα το ερχόμενο φθινόπωρο είναι αβέβαιο. Περιμένω απαντήσεις από τα ξένα μεταπτυχιακά, ενώ ταυτόχρονα σκοπεύω να κάνω αίτηση και σε ένα του πανεπιστημίου μου ως εναλλακτική λύση. Σκέφτομαι ακόμα και την πιθανότητα να ψάξω για σταθερή δουλειά. Όλα θα εξαρτηθούν από τα αποτελέσματα των αιτήσεών μου. Κοιτάω κάθε μέρα επανειλημμένα τα mail μου και το site των μεταπτυχιακών, περιμένοντας την πολυπόθητη απάντηση.
Εν τω μεταξύ προσπαθώ να μη σκέφτομαι τόσο πολύ το μέλλον και απολαμβάνω το παρόν. Βγαίνω συχνά με φίλους, δοκιμάζω νέα στέκια, παίζω συχνά τένις και εκτονώνομαι, αναζητώ νέες ιδέες για να ζωντανέψω την καθημερινότητά μου, οργανώνω τις διακοπές του καλοκαιριού.
