"Το νήμα"

Το τελευταίο βιβλίο που ξεκίνησα να διαβάζω το 2011 και τελείωσα πλέον με το νέο έτος, ήταν ένα βιβλίο για τη Θεσσαλονίκη: το νέο βιβλίο της Victoria Hislop, το «Νήμα». Αυτό είναι και το τελευταίο λογοτεχνικό που έχω διαβάσει μέχρι τώρα, διότι λόγω εξεταστικής δεν υπάρχει καιρός για τέτοιου είδους αναγνώσματα!

Η ιστορία του βιβλίου ξεκινάει με την ημέρα της μεγάλης φωτιάς το 1917 και φτάνει μέχρι σήμερα. Στην αρχή του βιβλίου, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων στη σημερινή εποχή αρχίζουν να διηγούνται στον εγγονό τους τη ζωή τους. Ο άντρας γεννήθηκε τη μέρα της φωτιάς σε ένα αρχοντικό της Θεσσαλονίκης. Η γυναίκα βρέθηκε εκεί όταν, μικρό κορίτσι, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Σμύρνη και βρέθηκε στην πόλη χωρίς καθόλου υπάρχοντα και περιουσία. Οι ζωές τους διασταυρώνονται από μικρά παιδιά. Άλλοτε οι δρόμοι τους χωρίζουν, αρχικά λόγω της πολύ διαφορετικής ζωής τους, αργότερα λόγω του πολέμου. Κάπου κάπου οι δρόμοι τους διασταυρώνονται και πάλι. Αυτό που έχουν πάντα κοινό είναι η αγάπη τους γι’ αυτήν την πόλη. Όλες τους οι χαρές και οι λύπες, κάθε βήμα που έκαναν, τους έδενε όλο και πιο πολύ μαζί της, και μεγαλώνοντας ήξεραν ότι δεν ήθελαν να την εγκαταλείψουν ποτέ.

Δεν πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο της Hislop θα μεταφερθεί στην τηλεόραση όπως το «Νησί», οπότε αρκούμαι στο να φτιάχνω στο μυαλό μου εικόνες της Θεσσαλονίκης όπως έμοιαζε παλιά, εικόνες από τις ζωές των πρωτα- γωνιστών του βιβλίου. Οι χαρακτήρες και τα ονόματα των δρόμων μπορεί να είναι φανταστικά, αλλά οι γειτονιές, τα μεγάλα γεγονότα και οι μικρές λεπτομέρειες της πόλης όπως περιγράφονται στο βιβλίο, είναι όλα αληθινά και δίνουν την ευκαιρία να γνωρίσει κανείς καλύτερα την ιστορία και τον χαρακτήρα της Θεσσαλονίκης.