Μην τρομάζετε από τον τίτλο! Δεν πρόκειται να εξιστορήσω τίποτα περί Ιστορίας και αρχαιολογίας. Εγώ για τις διακοπές μου θέλω να γράψω. Αλλά μου φάνηκε ο ωραίος ο τίτλος και, παρ' ότι άσχετος με το περιεχόμενο της ανάρτησης, εγώ είπα να τον βάλω!
Σχεδόν καθιερωμένα πραγματοποιούμε κάθε χρόνο οικογενειακώς ένα καλοκαιρινό ταξίδι, τις περισσότερες φορές σε νησί. 'Έτσι και φέτος βάλαμε πλώρη για Λευκάδα. Η χρήση της λέξης "πλώρη" είναι λίγο ατυχής, αφού δε χρειάστηκε να πάρουμε καν καράβι για να φτάσουμε. Ένα φέρυ μποτ αρκεί για να διασχίσει κανείς με αυτοκίνητο (αλλά και με τα πόδια!) τη μικρή απόσταση που χωρίζει την Αιτωλοακαρνανία από το νησί. Μόλις 4 ώρες από τη Θεσσαλονίκη βρισκόμασταν λοιπόν στην πόλη της Λευκάδας και 10 λεπτά αργότερα στη Νικιάνα, όπου βρισκόταν το ξενοδοχείο μας... "Hotel Florena".
Ένα δυο πράγματα για το ξενοδοχείο: μόνο 10 λεπτά από την πόλη της Λευκάδας και από το Νυδρί, απ'όπου αναχωρούν και πολλά πλοία, που κάνουν πανέμορφες κρουαζιέρες στο Ιόνιο. Το ξενοδοχείο βρίσκεται μπροστά στη θάλασσα και, αν νοικιάσει ένα από τα δωμάτια στον τελευταίο όροφο, θα βρεις έξω από τη μπαλκονόπορτα ένα τεράστιο μπαλκόνι με θέα τη θάλασσα. Αν βρεθείτε ποτέ εκεί, να τα προτιμήσετε!
Ένα δυο πράγματα για το ξενοδοχείο: μόνο 10 λεπτά από την πόλη της Λευκάδας και από το Νυδρί, απ'όπου αναχωρούν και πολλά πλοία, που κάνουν πανέμορφες κρουαζιέρες στο Ιόνιο. Το ξενοδοχείο βρίσκεται μπροστά στη θάλασσα και, αν νοικιάσει ένα από τα δωμάτια στον τελευταίο όροφο, θα βρεις έξω από τη μπαλκονόπορτα ένα τεράστιο μπαλκόνι με θέα τη θάλασσα. Αν βρεθείτε ποτέ εκεί, να τα προτιμήσετε!
Είχαμε ήδη αποφασίσει την πρώτη μέρα, να φύγουμε το επόμενο πρωί για μια μικρή κρουζιέρα στο Ιόνιο. Ήδη στις 9:15 το πρωί είχαμε αφήσει το αυτοκίνητο στο Νυδρί και είχαμε επιβιβαστεί στο πλοίο που μας περίμενε στο λιμάνι. Στις 9μιση είχαμε ήδη αναχωρήσει. Από τα πρώτα λόγια του καπετάνιου καταλάβαμε ότι ήταν τύπος ευδιάθετος και χιούμορ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι, αφού ενημέρωσε ότι απαγορεύεται το κάπνισμα μέσα στο σαλόνι του πλοίου, απείλησε ότι όποιος παράβαινε τους κανόνες, θα τον παρατούσε σε κάποια βραχονησίδα, χωρίς τσιγάρα, και θα τον μάζευε στην επιστροφή!
Στην αρχή το πλοίο έπλεε παράλληλα στις ακτές της Λευκάδας ενώ δεξιά μας συναντούσαμε άλλα νησάκια όπως π.χ. το Σκορπιό, το νησί του Ωνάση. Πρώτη στάση ήταν η Βασιλική, που βρίσκεται νότια της Λευκάδας. Απο κεε παραλάβαμε πολύ ακόμα κόσμο και αναρωτιόμασταν, πού θα χωρέσουμε όλοι πάνω στο πλοίο! Το πρώτο σημαντικό αξιοθέατο ήταν το Πόρτο Κατσίκι! Δε θα πω τίποτε ιδιαίτερο γι' αυτό τώρα, αφού την επόμενη κιόλας μέρα το επισκεφτήκαμε. Με το πλοίο μπορέσαμε μόνο να πλησιάσουμε τόσο ώστε να θαυμάσουμε τα καταγάλανα νερά και το γκρεμό περιέβαλε την παραλία. Πολύ εντυπωσιακή όμως και με επίσης πολύ όμορφα νερά ήταν η επόμενη παραλία, οι Εγκρεμνοί, όπου αυτή τη φορά μπορούσαμε να αποβιβαστούμε από το πλοίο, να ξαπλώσουμε στην ακτή και να κολυμπήσουμε. Με τον αδερφό μου προτιμήσαμε, αντί να κατεβούμεμε τα πόδια στη στεριά, να βουτήξουμε από το πίσω μέρος του πλοίου κατευθείαν στη θάλασσα. Έτσι γλιτώσαμε το σοκ του παγωμένου νερού λόγω της απότομης βουτιάς! Όταν φτάσαμε κολυμπώντας στη στεριά, παρατηρήσαμε ότι η παραλία αποτελούνταν από μικρά άσπρα στρογγυλά βοτσαλάκια, που ο αδερφός μου παρομοίωσε με φασολάκια!
Ανέκδοτο του καπετάνιου:
Ερώτηση:Από που αερίζεται το μπαρμπούνι?
Απάντηση: Δεν αερίζεται. Γι' αυτό είναι κόκκινο!!
Στη συνέχεια το πλοίο έκανε στάσεις στο Φισκάρδο της Κεφαλονιάς και στο Κιόνι της Ιθάκης. Στο πρώτο προλάβαμε να πιούμε ένα καφέ και να κάνουμε βολτίτσα. Στο δεύτερο καθίσαμε για φαγητό στην ταβέρνα που μας σύστησε ο καπετάνιος, την "Καλυψώ", και απόλαυσα μια περιποιημένη παστιτσάδα! Στη συνέχεια της διαδρομής περάσαμε από τη Σπηλιά του Παπανικολή στο Μεγανήσι, τη σπηλιά δηλαδή που κρυβόταν το υποβρύχιο "Παπανικολής" από τους εχθρούς του. Είχαμε επίσης την τιμή να κολυμπήσουμε στο νησί του Ωνάση, το Σκορπιό, στην παραλία όπου κατά τα λεγόμενα του καπετάνιου μας κάποτε κολυμπούσε γυμνή η Jackie Kennedy! Εκεί μάλιστα "είχε χάσει η Jackie ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι!" Δυστυχώς δεν ήμασταν αρκετά τυχεροί ώστε να το βρούμε! Περάσαμε και από το νησί Μαδουρή, το νησί όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο ποιητής Βαλαωρίτης, και είδαμε και το σπίτι του, που φαίνεται και από τη Λευκάδα. Είχε πάει ήδη 7 ή 8 η ώρα όταν το πλοίο τελείωσε τη διαδρομή του πίσω στο Νυδρί.
Ανέκδοτο του καπετάνιου:
Ερώτηση:Από που αερίζεται το μπαρμπούνι?
Απάντηση: Δεν αερίζεται. Γι' αυτό είναι κόκκινο!!
 |
| Εγκρεμνοί! |
Στη συνέχεια το πλοίο έκανε στάσεις στο Φισκάρδο της Κεφαλονιάς και στο Κιόνι της Ιθάκης. Στο πρώτο προλάβαμε να πιούμε ένα καφέ και να κάνουμε βολτίτσα. Στο δεύτερο καθίσαμε για φαγητό στην ταβέρνα που μας σύστησε ο καπετάνιος, την "Καλυψώ", και απόλαυσα μια περιποιημένη παστιτσάδα! Στη συνέχεια της διαδρομής περάσαμε από τη Σπηλιά του Παπανικολή στο Μεγανήσι, τη σπηλιά δηλαδή που κρυβόταν το υποβρύχιο "Παπανικολής" από τους εχθρούς του. Είχαμε επίσης την τιμή να κολυμπήσουμε στο νησί του Ωνάση, το Σκορπιό, στην παραλία όπου κατά τα λεγόμενα του καπετάνιου μας κάποτε κολυμπούσε γυμνή η Jackie Kennedy! Εκεί μάλιστα "είχε χάσει η Jackie ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι!" Δυστυχώς δεν ήμασταν αρκετά τυχεροί ώστε να το βρούμε! Περάσαμε και από το νησί Μαδουρή, το νησί όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο ποιητής Βαλαωρίτης, και είδαμε και το σπίτι του, που φαίνεται και από τη Λευκάδα. Είχε πάει ήδη 7 ή 8 η ώρα όταν το πλοίο τελείωσε τη διαδρομή του πίσω στο Νυδρί.
 |
| Κιόνι, Ιθάκη |
Την 3η μέρα στόχος μας ήταν να "γυρίσουμε" λίγο το νησί ξεκινώντας από τα βόρεια και κατευθυνόμενοι νότια. Για να δούμε τώρα...τι αξίζει να σημειωθεί από τη σημερινή μας περιήγηση...
Στην πρώτη παραλία που επισκεφθήκαμε, το Κάθισμα, άξιζε αδιαμφισβήτητα να κάνει κανείς ένα μπανάκι. Όμορφα γαλανά και καθαρά νερά, καθαρή αμμουδιά, χαρακτηριστικά λευκαδίτικη με τις μικρές ανοιχτόχρωμες πετρούλες της.
Για το Πόρτο Κατσίκι...απλά δεν έχω λόγια! Το γαλάζιο χρώμα της θάλασσας δεν περιγράφεται και δε συγκρίνεται με τίποτε άλλο. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι μοιάζει με το χρώμα πισίνα με γαλάζια πλακάκια...αλλά και πάλι έξω θα 'πεφτε! Και τι να πρωτοπεί κανείς για τα λευκά κάθετα βράχια που περιτριγύριζαν αυτά τα υπέροχα νερά και τι θέα προσφέρουν σ'αυτούς που κολυμπούν και τα βλέπουν έτσι από απόσταση. Αν κολυμπήσει κανείς προς τα βράχια, που δεν προσεγγίζονται από την αμμουδιά, φτάνει σε 2 μικρές σπηλιές, όπου μπορείς να απλώσεις το χέρι σου και να πιάσεις από πάνω σου την τραχιά πέτρα.
 |
| Πόρτο Κατσίκι |
Είχα ρίξει έναν μικρό ύπνο στο αυτοκίνητο κι έτσι δεν κατάλαβα πώς και από ποια διδρομή φτάσαμε στην Εξάνθεια. Από το τοπίο και τη θερμοκρασία διαπίστωσα ότι βρισκόμασταν ψηλά. Διαβάσαμε στον τουριστικό όδηγο ότι εκεί υπάρχει ένα ωραίο μαγαζί για φαγητό, η "Ράχη". (Σας παραθέτω την ιστοσελίδα του μαγαζιού, να δείτε και από μόνοι σας: http://www.rachi.gr/) Τη θέα που είχε από το μαγαζί δεν την υποπτευόμασταν... Το εσωτερικό κομμάτι του μαγαζιού ήταν ανοιχτό από παντού ώστε να έχει κανείς θέα, αλλά αυτό που έβλεπε από το μπαλκόνι του μαγαζιού ήταν το κάτι άλλο! Λόγω του υψομέτρου βλέπαμε από ψηλά ένα μεγάλο και γεμάτο βλάστηση τοπίο, το Καλαμίτσι που βρισκόταν κοντά στη θάλασσα και φυσικά ... τη θάλασσα, απλωμένη μπροστά μας και λουσμένη από το απογευματινό φως με τέτοιον τρόπο που έλαμπε σαν κρύσταλλο! Καθήσαμε μέσα παρ' όλα αυτά, γιατί στο μπαλκόνι είχε πολύ ήλιο. Παραγγείλαμε διάφορα πιάτα και κρασί παραγωγής του μαγαζιού. Τι να πω? Όλα ήταν πεντανόστιμα! Από τα κολοκυθάκια και το φιλέτο κοτόπουλο μέχρι το στιφάδο και το χοιρινό με σάλτσα καρυδιού. Και το κόκκινο κρασί τους υπέροχο! Αφού καθώς φεύγαμε, η μητέρα αγόρασε ένα μπουκάλι κρασί, που το πουλούσαν στο μαγαζί. Και ενώ περιμέναμε ένα "γερό" λογαριασμό, τελικά πληρώσαμε πολύ λιγότερα απ' ότι είχαμε πληρώσει σε άλλα εστιατόρια. Μπόνους του μαγαζιού ήταν και η πολλή όμορφη και διακριτική μουσική του μαγαζιού. Μετά το φαγητό, είχαμε όρεξη για ένα καφεδάκι ,αλλά αυτή τη φορά στο μπαλκόνι. Άλλωστε ο ήλιος δεν ήταν πια τόσο δυνατός και δε σκοπεύαμε να καθήσουμε πολύ. Παραγγείλαμε εκτός από τον καφέ και μια μους σοκολάτα. Ε, είχαμε πάρει πια την απόφασή μας: σε ένα τέτοιο περιβάλλον, με τέτοια θέα και τρώγοντας μια μους σοκολάτα με τέτοια θεσπέσια γεύση ... μόνο στον παράδεισο μπορεί να βρισκόμασταν!!
Πιστεύω ότι οι 2 αυτές μέρες που περιέγραψα ήταν οι καλύτερες κατά τη διαμονή μας στη Λευκάδα. Γι' αυτό και την τελευταία ολόκληρη μέρα που μας απέμενε στο νησί αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τα ΤΟΡ, δηλαδή το Πόρτο Κατσίκι και την Εξάνθεια, αυτή τη φορά για να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα. Να ναι καλά η κυρία Ελένη του ξενοδοχείου Florena, που μας το πρότεινε! Το πρωί κολυμπήσαμε ξανά στα παγωμένα νερά αυτής της απίστευτης παραλίας. Καθίσαμε και άλλη μια φορά στη "Ράχη" και αυτή τη φορά για να κοιτούμε τον ήλιο, καθώς βασίλευε και χανόταν στο νερά του Ιονίου. Ήταν πραγματικά μια μαγευτική ώρα!
 |
| Ηλιοβασίλεμα στη Ράχη |
