Κυριακή πρωί

Κυριακή λοιπόν. Ξύπνησα μόλις πριν ένα τέταρτο, κοίταξα το κινητό μου για την ώρα. Ωχ, λέω! Ήδη 12 παρά? Ευτυχώς μετά άνοιξα το laptop, παρατήρησα την ώρα στην οθόνη και θυμήθηκα ότι άλλαξε η ώρα, άρα κέρδισα μια ώρα ύπνου!

Κοιτάω έξω από το παράθυρο. Βρέχει, αλλά είναι τόσο λεπτές οι σταγόνες, που πρέπει να συγκεντρώσει κανείς το βλέμμα του στο κενό, για να το καταλάβει! Ανοίγω το Grooveshark, μια ιστοσελίδα που μου συνέστησε ο αδερφός μου, για να βρίσκω και να ακούω όποιο τραγούδι θέλω, αφού πια με το YouTube έχω αγανακτήσει. Δε μπορώ να βρω πια κανένα σωστό τραγούδι, όλα είναι remix ή παρωδίες! Σ' αυτήν την ιστοσελίδα λοιπόν βρίσκω όλα τα ΓΝΗΣΙΑ τραγούδια, κάνω playlists και ακούω με την ησυχία μου. Σκεφτόμουν λοιπόν τι να ακούσω σήμερα. Έχω βαρεθεί να ακούω τα ίδια και τα ίδια τραγούδια, τα ήδη γνωστά δηλαδή, θέλω να ανακαλύψω καινούργια τραγούδια. Κοιτώντας για άλλη μια φορά έξω, στη βροχή, λέω: θα πληκτρολογήσω "rain". Μου εμφανίστηκε λοιπόν μια λίστα από τραγούδια - ή και συγκροτήματα - που περιέχουν τη λέξη rain. Αυτή τη στιγμή ακούω το "Rain" από τους Guano Apes. Κοίτα να δεις! Ρίχνωντας μια ματιά στο Wikipedia, παρατήρησα ότι είναι γερμανικό συγκρότημα, από το Göttingen συγκεκριμένα, που είναι και κοντά στο Ανόβερο! Κατα τ' άλλα στο Wikipedia γράφει γι' αυτούς: "female-fronted alternative rock quartet". Ίσως να είναι καλό συγκρότημα, το συγκεκριμένο τραγούδι πάντως σίγουρα μου άρεσε...

Ανανέωση!

Πριν λίγες μέρες πήρα μεγάλη χαρά, καθώς αγόρασα τον αγαπημένο μου πίνακα σε πόστερ, δηλαδή "το φιλί" του Klimt! Και δεν εννοώ διαστάσεις Α4, εννοώ ύψος 120 και πλάτος 80 εκατοστά! Μόλις χθές το κόλλησα στον τοίχο του δωματίου μου. Επίσης άλλαξα τη θέση των επίπλων για να "δείξει" καλύτερα το δωμάτιο. Έτσι, τώρα απολαμβάνω τις αλλαγές καθώς και το πόστερ μου, το οποίο έχω τοποθετήσει έτσι, ώστε να το βλέπω κάθε φορά που μπαίνω στο δωμάτιό μου και όταν χαλαρώνω στο κρεβάτι μου. Τώρα όλα είναι στη σωστή τους θέση!

Trampolinturnen!

Τώρα τελευταία έχει "βαλτώσει" το blog μου. Ίσως επειδή έχει "βαλτώσει" και η δραστηριοποίησή μου εδώ. Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό δεν έκανα πολλά πράγματα, όπως εκδρομές, αθλήματα ή γενικά συμμετοχή σε εκδηλώσεις του Erasmus. Το αποφάσισα όμως. Δε θα συνεχίσω να κάθομαι! Θα τα δοκιμάσω όλα! Έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο πέρα από τις παραδόσεις της σχολής. Έτσι έχω την ευκαιρία να διαβάσω για τη σχολή και ταυτόχρονα να αρχίσω να κάνω κάποιες εκδρομές, να δοκιμάσω τα διάφορα αθλήματα που προσφέρει το πανεπιστήμιο, να πάω στο θέατρο και στο σινεμά κλπ.

Ήδη χθες δοκίμασα κάτι καινούργιο... τραμπολίνο!!! Ήταν τέλεια! Στο αθλητικό κέντρο έχω τη δυνατότητα να κάνω τραμπολίνο και να μάθω διάφορες τεχνικές και ασκήσεις με τη βοήθεια εκπαιδευτών. Είναι τζάμπα και είναι 3 φορές τη βδομάδα! Δε σκοπεύω να χάσω κανένα μάθημα...

Υ.Γ. Ρίξτε μια ματιά στις δραστηριότητες που προσφέρει το "αθλητικό πρόγραμμα" του πανεπιστημίου. Ακόμα και αν δεν ξέρετε γερμανικά, θα καταλάβετε πόσο πολλές δυνατότητες προσφέρει!

Η σχολή

Ξεκίνησα τη σχολή αυτή βδομάδα, η οποία είναι κυριολεκτικά απέναντι από το σπίτι μου! Δυο λεπτά με τα πόδια. Κι ας έχω παραδόσεις στις 8 το πρωί, εγώ ξυπνάω στις 7, τρώω και ετοιμάζομαι με την ησυχία μου και 8 παρα 10 πάω στη σχολή. Παρακολουθώ μαθήματα τόσο από το bachelor όσο και από το master, γιατί είμαι τέταρτο έτος και συνεπώς κάπου στο ενδιάμεσό τους. Κάνω μάθημα σε διάφορες αίθουσες, σε διάφορους ορόφους - είναι και 20όροφο κτίριο, πανάθεμά το! Οι αίθουσες αυτών των μαθημάτων είναι σχετικά μικρές. Ειδικά αυτές για τα μαθήματα του master χωράνε 20 με 30 άτομα. Μια πιο μεγάλη αίθουσα στο ισόγειο του κτιρίου είναι αμφιθεατρική, χωράει ίσως 100 άτομα, έχει πανέμορφα κόκκινα έδρανα και εκεί χαίρεσαι να κάνεις μάθημα!

Αυτή είναι μια άλλη αίθουσα, τεράστια όπως βλέπετε, με τα ίδια πανέμορφα έδρανα.

Τα μαθήματα δε φαίνονται τόσο εύκολα, κυρίως λόγω της δυσκολίας που έχω με τη γλώσσα. Πολύ καινούργιο λεξιλόγιο, που κάνει την παρακολούθηση του μαθήματος ακόμα πιο δύσκολη. Παρ' όλα αυτά είμαι αισιόδοξη ότι με λίγο διάβασμα θα εξοικειωθώ με τις έννοιες στα γερμανικά. Αυτή κιόλας τη στιγμή (ευκαιρία είναι λόγω Σαββατοκύριακου) σκέφτομαι να ανοίξω κανένα βιβλίο - αν βέβαια ξεκολλήσω ποτέ από το ίντερνετ! Τώρα που το έχω επιτέλους στο δωμάτιό μου...χλωμό το βλέπω!

Χαζοδιαβάσματα

Είμαι στη βιβλιοθήκη, κυρίως για το ίντερνετ, αλλά δενείστηκα και ένα βιβλίο, για να λέω ότι διαβάζω! Εντάξει, ειναι βιβλίο για μηχανικούς, αλλά το πήρα πιο πολύ για να "χαζέψω" τις εικόνες και την αρχιτεκτονική των έργων που περιέχει. Κοιτώντας λοιπόν το βιβλίο θυμήθηκα και μια φωτογραφία, που έβγαλα στη Σουηδία πριν λίγο καιρό, και είναι από τις αγαπημένες μου (από αρχιτεκτονικής απόψεως):

Växjö, Σουηδία

Η αλήθεια είναι τώρα τέλειωσαν τα ψέματα! Αύριο θα παρακολουθήσω τα πρώτα μου μαθήματα στη σχολή και, επειδή είμαι σίγουρη ότι λίγα θα καταλάβω από το μάθημα, θα πρέπει να έρχομαι συχνά στη βιβλιοθήκη από δω και πέρα και κατά προτίμηση χωρίς λαπτοπ, για το facebook και το blog μου παίρνουν τα μυαλά και ... άντε να συγκεντρωθώ!

Αυτά για σήμερα. Α! Να δηλώσω απλά ότι είμαι γενικά πολύ χαρούμενη. Τι να πω? Ίσως ο ήλιος μου φέρνει καλή διάθεση, ίσως απλά το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή όλα εδώ μου πηγαίνουν τόσο καλά, με εμπνέουν να νιώσω για άλλη μια φορά τυχερή που ήρθα εδώ.Ο καιρός περνάει τόσο γρήγορα! Ήδη είμαι εδώ ενάμισι μήνα και φοβάμαι ότι ο υπόλοιπος καιρός θα περάσει το ίδιο γρήγορα. Φυσικά μου λείπει η ζωή μου στη Θεσσαλονίκη: οι φίλοι, η οικογένεια, όλα. Αλλά, όπως και να το κάνεις, αυτή η εμπειρία είναι μοναδική, ειδικά για μένα, που για πρώτη φορά βρέθηκα μόνη μου σε μια άλλη πόλη, ξένη όχι μόνο με τους ανθρώπους αλλά και με τη γλώσσα και τη νοοτροπία τους. Πλέον εξοικειωμένη με τη γλώσσα και το μέρος αυτό, είμαι ικανή να εκμεταλλευτώ κάθε ευκαιρία που εμφανίζεται μπροστά μου, να δοκιμάσω πράγματα που μόνο αυτό το μέρος ή αυτή η εμπειρία μπορούν να μου προσφέρουν. Αυτό είναι για μένα "η ελευθερία του Erasmus"! 

Καημένο βιολογικό ρολόι!

Περίεργη νύχτα η χθεσινή. Κάναμε grill στην εστία και είπαμε να πιούμε κάτι ξεχασμένα αλκοόλ από ένα παλιότερο πάρτι. Τι το 'θελα? Έτσι που έχω συνηθίσει να πίνω εδώ, "κατέβασα" μέσα σε 1 ώρα 4 ποτήρια martini prosecco! Ε, αφού γύρισαν και οι φίλες μου από την Πολωνία, να μη πιούμε και λίγη καλή πολωνική βότκα? ...Αυτό ήταν! Ήμουν επισήμως total betrunken! (Το ότι συνήθισα να πίνω γρήγορα, δε σημαίνει ότι έμαθα και να "αντέχω" το πολύ ποτό!) Αποφάσισα να γυρίσω στο δωμάτιό μου και να ξαπλώσω. Τελικά, αντί γι' αυτό, οι συγκάτοικοί μου μου έφτιαξαν ένα ωραίο τσάι με λεμόνι και μέλι και ένιωσα σύντομα πολύ καλύτερα. Έτσι, κάθισα μαζί τους και παίξαμε χαρτιά για κανένα δίωρο. "Μπλόφα" και "negar" (ένα ακόμα παιχνίδι με χαρτιά, πού να εξηγώ τώρα?). Μετά σκεφτήκαμε να δούμε μια ταινία στο δωμάτιο του Azad. Είδαμε την ταινία "The book of Eli", που ήταν κάτι τελείως διαφορετικό απ' αυτό που νόμιζα, παρ' όλα αυτά αρκετά ενδιαφέρουσα. Μετά καθίσαμε και βλέπαμε με τις ώρες trailer στο pc.  Για πότε πήγε η ώρα 8 το πρωί (!), ούτε που το καταλάβαμε!! Πήγαμε στην κουζίνα για πρωινό και μετά πήγαμε στα δωμάτιά μας, να κοιμηθούμε και λίγο ... 3 ώρες δηλαδή! Μετά, λέσχη και καφές στην εστία. Αυτή τη στιγμή κάθομαι στο Cafe Moca, όπου δουλεύει η Weronika, και απολαμβάνω ένα καφέ White Moca. Αυτά είναι!    

Ο καιρός του Ανόβερου

Ας μιλήσουμε για ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα … τον καιρό!

Είναι για μένα τόσο περίεργο να βλέπω τον καιρό εδώ, στο Ανόβερο, να αλλάζει σιγά σιγά. Ποτέ μου δεν έζησα σε ένα τόπο, εκτός από τη Θεσσαλονίκη, ώστε να δω τη θερμοκρασία και το τοπίο να αλλάζουν καθώς περνάει ο καιρός. Ίσως δεν έχω δει ακόμα μεγάλη διαφορά στη θερμοκρασία, αλλά τη βλέπω στο πάρκο, μέσα από το οποίο περπατάω σχεδόν κάθε μέρα, για να πάω στο πανεπιστήμιο. Όταν είχα πρωτοφτάσει εδώ, το πάρκο ήταν καταπράσινο: το γρασίδι, τα δέντρα … όλα. Τώρα, ενώ παραμένει το πράσινο παντού, τα φύλλα των δέντρων έχουν αρχίσει να «καφετίζουν» και να πέφτουν. Και ακόμα δεν έχω δει τίποτα , είμαι σίγουρη! Κάποια στιγμή το τοπίο θα αλλάξει ολοκληρωτικά, ειδικά όταν θα έρθει το χιόνι! Ομολογώ ότι, ενώ το τσουχτερό κρύο της Γερμανίας σίγουρα θα με «πονέσει», ανυπομονώ να δω το Ανόβερο χιονισμένο, τα δέντρα και τα κτίρια σκεπασμένα με χιόνι.

Αυτό που δε θα μου αρέσει σίγουρα είναι το σκοτάδι. Ήδη το έζησα εκείνες τις μέρες που έβρεχε κάθε μέρα και ο καιρός ήταν τόσο μουντός! Απ’ ότι έχω ακούσει, έτσι είναι συνήθως ο καιρός εδώ: βροχερός και σκοτεινός. Δόξα τω Θεώ, νιώθω πολύ τυχερή που αυτήν την περίοδο ο καιρός είναι απλά … super! Ναι μεν έχει κρύο, αλλά έχει συνέχεια λιακάδα και πεντακάθαρο ουρανό. Είναι λοιπόν πολύ καλή ευκαιρία για βόλτες ή ακόμα και για να καθίσει κανείς έξω και να απολαύσει τον ήλιο. Ήδη εκμεταλλεύτηκα πολλές φορές τον καλό καιρό και κάθισα έξω στο μπαλκόνι της εστίας για καφέ ή για να διαβάσω το βιβλίο μου. Όταν κάναμε επίσης εκείνο το διαγωνισμό του Rally, ήμασταν πολύ τυχεροί, γιατί ο καιρός ήταν για άλλη μια φορά ηλιόλουστος αλλά και ζεστός. Απ’ ότι με ενημέρωσαν, πέρσι στην ίδια εκδήλωση έβρεχε! Καθόλου συναρπαστικό να περπατάει κανείς 4 ώρες μέσα στη βροχή, δε νομίζετε?

Τέλος πάντων, αυτός είναι ο καιρός μας! Φτου φτου μην το ματιάσουμε! 

Zoo

Πριν λίγες μέρες επισκέφτηκα το ζωολογικό κήπο του Ανόβερου. Δε χρειάζεται να πω τίποτα παραπάνω. Οι φωτογραφίες τα λένε όλα.

Το Rally, το πάρτι, η βιβλιοθήκη

(Το κείμενο αυτό γράφτηκε το μεσημέρι του Σαββάτου)

Τα κορίτσια έφυγαν. Πήγαν στην Πολωνία και γυρνούν μαζί το βράδι της Τρίτης. Ένιωσα μόνη μου αφού έφυγαν και σκεφτόμουν ότι δε θα έβρισκα τίποτα ενδιαφέρον να κάνω μέχρι να γυρίσουν. Λάθος! Την Παρασκευή, αφού πήγα το πρωί στο πανεπιστήμιο για να χρησιμοποιήσω το ίντερνετ (ναι, ακόμα δεν έχω ίντερνετ στην εστία!), γυρνώντας στο σπίτι συνάντησα κάποια κορίτσια, επίσης Erasmus, και μου είπαν ότι υπάρχει κάποια εκδήλωση - Rally λεγόταν - αλλά δεν ξέρουν τι είναι ακριβώς. Εγώ άλλο που δεν ήθελα να αποφύγω να περάσω τη μέρα μου στο δωμάτιο! Πήγα λοιπόν μαζί του και στο σημείο συνάντησης αντίκρισα δυο τεράστιες ουρές παιδιών, μια Γερμανών φοιτητών και μια ξένων φοιτητών! Όλα αυτά τα παιδιά λοιπόν σχηματίσαμε ομάδες των 5 ατόμων, αλλά ανάμικτες, Γερμανοί και ξένοι μαζί. Ο στόχος ήταν ο εξής: μέσα σε 4 ώρες να απαντήσουμε περίπου 30 ερωτήσεις, και για να το πετύχουμε αυτό έπρεπε να περιηγηθούμε μέσα στην πόλη, με τα πόδια ή με το μετρό. Για βοήθεια είχαμε κάποιους χάρτες και διευθύνσεις. 3 Γερμανοί και 2 ξένοι (εγώ και η Jovita, από την Πολωνία). Ήμασταν τυχερές και είχαμε στην ομάδα μας πολύ καλά παιδιά, με τα οποία μιλήσαμε και γελάσαμε πολύ - απ’ ότι ακούσαμε, κάποιοι δεν ήταν τόσο τυχεροί.

Η ομάδα μου

Μπορείτε να φανταστείτε ότι περίπου 4 ώρες περπάτημα δεν ήταν και η πιο ξεκούραστη δραστηριότητα! Παρ’ όλα αυτά τα καταφέραμε αρκετά καλά και στις 7 ήμασταν πίσω στο πανεπιστήμιο. Γύρισα κατάκοπη στην εστία, αλλά δεν είχα πολύ χρόνο για ξεκούραση. Στις 9μιση θα συναντιόμασταν με τη Jovita, για να πάμε σε ένα πάρτι για όλους τους ξένους φοιτητές. Κοιμήθηκα λοιπόν περίπου 40 λεπτά (!) και μετά ετοιμάστηκα για το πάρτι.

Για το πάρτι δε θα γράψω κατεβατά, μόνο τα πιο αξιοσημείωτα. Κατ’ αρχήν … γνώρισα επιτέλους Έλληνες! 4 παιδιά. Οι 3 φοιτητές Erasmus και μια κοπέλα που κάνει master εδώ. Δε μιλήσαμε πολύ. Πάντως όταν άρχισα να συζητώ μαζί τους, παρατήρησαν κι αυτοί κι εγώ ότι τόνιζα τις λέξεις σα να μιλούσα γερμανικά! Μου ήταν τόσο περίεργο να μιλώ ελληνικά εδώ και μάλιστα αφού μιλούσα μόλις λίγα δευτερόλεπτα πριν στα γερμανικά.

Κατά τ’ άλλα το πάρτι ήταν λίγο βαρετό. Ευτυχώς βρήκα εκεί έναν από τους συγκατοίκους μου, τον Azad, και με πήγε εκεί που καθόταν με τους φίλους του, δηλαδή σε ένα «δωμάτιο μουσικής». Ήταν ένας σχετικά ηχομονωμένος χώρος, όπου κάποια παιδιά έπαιζαν μουσική και τραγουδούσαν, για πλάκα μόνο βέβαια. Εγώ δεν είχα βρεθεί ξανά σε τέτοιο χώρο και γενικά η όλη εμπειρία ήταν ενδιαφέρουσα. Εκεί γνώρισα και κάποια παιδιά, και μάλιστα κάποιον που σπούδασε στο ίδιο πεδίο με μένα και τώρα κάνει master εδώ. Αργότερα γύρισα στα άλλα παιδιά του Erasmus, χορέψαμε και κατά τις 4 γύρισα σπίτι με τη Jovita και τον Azad.

Ξύπνησα κατά τις 9μιση για να πάω στο πανεπιστήμιο, γιατί εκεί θα μαζεύονταν όλα τα παιδιά από το Rally προκειμένου να μάθουμε, ποιοι κέρδισαν και για να πάρουν και τα βραβεία τους. Με περηφάνια λοιπόν σας ανακοινώνω ότι βγήκαμε δεύτεροι μαζί με μια άλλη ομάδα!! Υπήρχαν διάφορα βραβεία κι εμείς διαλέξαμε εισιτήρια για το θέατρο, όπου ίσως να πάμε όλοι μαζί την Παρασκευή.

Μετά από αυτήν την εκδήλωση, κατευθυνθήκαμε με τη Jovita προς τη βιβλιοθήκη (για τεχνικές σπουδές, όπως πολιτικών μηχανικών και αρχιτεκτονικής, που είναι τα πεδία μας). Εγώ έβγαλα την κάρτα μου για τη βιβλιοθήκη και μετά αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα και να δούμε το χώρο. Ομολογώ ότι ερωτεύτηκα! Πολλά βιβλία, όμορφοι χώροι με μεγάλα παράθυρα και, λόγω του πολύ όμορφου καιρού σήμερα, πολύ φως. Υπολογιστές που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο καθένας και χώρος για να καθίσεις και να διαβάσεις μόνος ή με παρέα (για εργασίες) και να χρησιμοποιήσεις το WLAN της βιβλιοθήκης.

Δυστυχώς σήμερα δεν έχουμε χρόνο να καθίσουμε στη βιβλιοθήκη. Θέλουμε να ξεκουραστούμε, να μαγειρέψουμε και να φάμε, και μετά να ετοιμαστούμε για … άλλο ένα πάρτι! Εμ, θα έχανα τέτοια ευκαιρία?!

Café Moca

Η χθεσινή νύχτα ήταν ατέλειωτη... αλλά πετυχημένη! Πρώτα πήρα το μετρό με την κοριτσοπαρέα και πήγαμε σε μια άλλη εστία, όπου βρεθήκαμε με άλλα παιδιά του Erasmus. Δοκιμάσαμε μερικές σπεσιαλιτέ, που είχαν ετοιμάσει τα παιδιά και ήπιαμε το κρασί που είχαμε φέρει εμείς. Μετά κατεβήκαμε όλοι μαζί στο κέντρο, για να πάμε στο Dublin Inn, μια ιρλανδική παμπ, όπου κάθε Δευτέρα έχει καραόκε! Δυο χρόνια τώρα προσπαθούσαμε με τους φίλους μου να πάμε σε μαγαζί με καραόκε, αλλά μάταια. Χθες είχα επιτέλους την ευκαιρία όχι μόνο να παρακολουθήσω, αλλά και να τραγουδήσω! Μαζί με 2 άλλα κορίτσια τραγουδήσαμε το "Save tonight" των Eagle Eye Cherries. Ήταν πολύ διασκεδαστικό! Μία η ώρα τελείωσε το καραόκε, αλλά ήταν πολύ αργά για να πάρουμε το μετρό. Έπρεπε να περιμένουμε μέχρι τις 4! Κατευθυνθήκαμε λοιπόν προς ένα από τα λίγα κλαμπ που ήταν ανοιχτά Δευτέρα, και εκεί χορέψαμε σε ρυθμούς ποπ και λάτιν. 

Μετά από αυτήν τη νύχτα και ενώ είχα το χρόνο να κοιμηθώ όσο ήθελα, αφού τα μαθήματα των γερμανικών έχουν πια τελειώσει, οι εργασίες που γίνονται στην εστία για την εγκατάσταση του ασύρματου ίντερνετ έκαναν τόσο θόρυβο το πρωί, που ήταν αδύνατο να κοιμηθώ. Σηκώθηκα λοιπόν, έφαγα το πρωινό μου, ετοιμάστηκα, πήρα το μετρό και κατευθύνθηκα προς το Café Moca, στο καφέ δηλαδή που δουλεύουν εδώ και λίγες μέρες η Weronika και η Zosia. Βέβαια σήμερα δούλευε μόνο η Weronika και μου ζήτησε να πάω να τη δω, αν ήθελα.

Πήγα λοιπόν και την είδα επί το έργο. Το καφέ είναι ένας πολύ όμορφος και σικάτος χώρος, με ωραία lounge μουσική. Παρήγγειλα ένα Latte Machiato, τον οποίο η Weronika έφτιαξε με τα χεράκια της - πολύ πετυχημένος. Κάθισα εκεί ένα δίωρο, ήπια τον καφέ μου, διάβασα το βιβλίο μου, μίλησα με τη Weronika, αλλά όχι για πολύ γιατί είχε πολλή δουλειά. Ο κόσμος ερχόταν, έπινε τον καφέ του και έφευγε. Καμία σχέση με την Ελλάδα, που όλοι παραγγέλνουμε ένα καφέ και καθόμαστε με τις ώρες! Αργότερα ήρθε και η Zosia. Καθίσαμε λίγο ακόμα στο καφέ και, μόλις τελείωσε η Weronika με τη δουλειά, κατευθυνθήκαμε με γοργό ρυθμό προς τη λέσχη για μεσημεριανό: η Weronika στεκόταν όρθια και δούλευε επί 7 ώρες και η Zosia δεν είχε προλάβει να φάει πρωινό, οπότε...

Ο cappuccino μου, φτιαγμένος απ' τα χεράκια της Zosia!

Αργότερα πρόλαβα να κοιμηθώ μόλις μια ώρα! Έπρεπε να πλύνω (πολλά!) ρούχα και το πρόγραμμα της ημέρας δεν τελειώνει εδώ. Το βλέπω εγώ το πράγμα: 6 μήνες στο Ανόβερο ύπνο σωστό δε θα μπορέσω να κάνω!

Ο πρώτος μήνας

Κουραστικό πράγμα το Erasmus! Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα να κάνεις και τόσος λίγος χρόνος. Πέφτω στο κρεβάτι, κοιμάμαι ένα 8ωρο και το πρωί δε μπορώ να σηκωθώ. Η κούραση όμως είναι γλυκιά, γιατί αποκτήθηκε με κόπο! Εκδρομές, δραστηριότητες, πάρτι… Θα ήθελα να γράψω κάποια πράγματα γι’ αυτές τις εμπειρίες, γιατί οι φωτογραφίες δεν αρκούν πάντα.

Δε θα ξεχάσω λοιπόν:

1. Την εκδρομή στο Deister. Πορεία 4 ωρών, για να ανεβούμε σε υψόμετρο περίπου 430 μέτρων και να περπατήσουμε μέσα στο δάσος. Έκανε κρύο, ψιλόβρεχε, το περπάτημα ήταν γρήγορο και εξαντλητικό. Μερικά παιδιά χάθηκαν στην πορεία και έπρεπε να τους περιμένουμε. Φτάσαμε τελικά σε ένα μέρος, όπου μπορούσαμε να καθίσουμε και να πιούμε μια μπύρα. Μετά από μια ώρα σηκωθήκαμε, για να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού. Διαδρομή 40 λεπτών, για να φτάσουμε στο σταθμό του τρένου. Στο τέλος τρέχαμε κυριολεκτικά, για να μη χάσουμε το τρένο… αλλά τελικά το χάσαμε! Περιμέναμε αρκετή ώρα και τελικά πήραμε 2 τρένα για να γυρίσουμε πίσω. Α, να επισημάνω, ότι εκείνη τη μέρα είχα αποφασίσει να αρχίσω jogging, το οποίο και έκανα εκείνο το πρωί! Μπορείτε να φανταστείτε την κατάστασή μου εκείνο το βράδι, μετά από όλη αυτήν την ταλαιπωρία. Οι φίλες μου πήγαν σε κλαμπ κι εγώ στο κρεβατάκι μου!

2. Το θέατρο. «Koma» ήταν ο τίτλος. Η παράσταση ήταν κάτι το απρόσμενο. 3 ώρες, κατά κύριο λόγο όρθιοι. Μέσα σε ένα – πραγματικό- σχολείο ακολουθούσαμε παντού ομάδες παιδιών (ηλικίας 15 με 25 κυρίως) και παρακολουθούσαμε μια σχολική μέρα πριν από τη στιγμή που κάποιοι (μαθητές ίσως) θα έμπαιναν στο σχολείο και θα άρχιζαν να πυροβολούν. Όλοι έχουν ακούσει για τέτοιες καταστάσεις. Τα παιδιά της παράστασης λοιπόν ήθελαν να δείξουν τα πιθανά αίτια και τις συμπεριφορές που μπορούν να οδηγήσουν σε τέτοια περιστατικά. Σαν θέμα και πρωτοτυπία βρήκα το θέατρο πολύ ενδιαφέρον. Παρ’ όλα αυτά, αυτή η τόσο εναλλακτική ιδέα δεν ήταν του γούστου μου και το τρέξιμο πάνω- κάτω δε βοηθούσε και πολύ!

3. Τη μετακόμιση. Η Weronika, μη έχοντας επιλογή, μετακόμισε σε άλλη εστία. Όχι πολύ μακριά. Εδώ απέναντι! Στον ίδιο δρόμο λοιπόν υπάρχει μια εστία, όπου όλα τα δωμάτια έχουν δική τους κουζίνα και δικό τους μπάνιο. Πολύ ωραίο το δωμάτιο της Weronika, δε μπορώ να πω, και η εστία ολοκαίνουργια. Το κακό είναι ότι τα δωμάτια φαίνονται απομονωμένα και οι κοινοί χώροι είναι τόσο άσπροι και άδειοι, και σε συνδυασμό με τη έντονη μυρωδιά αποστείρωσης, θυμίζουν λίγο νοσοκομείο. Τέλος πάντων, εγώ και η Zosia θα βοηθούσαμε τη Weronika να μεταφέρει τα πράγματά της. Αυτά τα πράγματα ήταν ατελείωτα! Επειδή ήρθε στο Ανόβερο από την Πολωνία με αυτοκίνητο, έχει φέρει εδώ όλη της την περιουσία. 6-7 φορές πήγαμε πέρα δώθε από το παλιό στο καινούργιο δωμάτιο. Το παλιό ήταν ευτυχώς στο ισόγειο, άρα όχι σκάλες. Το νέο όμως ήταν στον πρώτο όροφο και έκανε τη μεταφορά μαρτύριο! Να αναφέρω επίσης, ότι κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας έξω είχε κρύο και ψιλόβρεχε, και φυσικά στα χέρια μας δεν είχαμε χώρο για ομπρέλα. Ευτυχώς κανείς δεν αρρώστησε. Μόνο για την καημένη Zosia, που ήταν ήδη άρρωστη, η μετακόμιση δεν τη βοήθησε και πολύ!

4. Το ΙΚΕΑ. Φυσικά υπάρχει ΙΚΕΑ και στο Ανόβερο. Αλλά, όπως και στη Θεσσαλονίκη, το πόσο χρόνο θα σου πάρει να φτάσεις εκεί εξαρτάται από το πού μένεις! Εμείς λοιπόν έπρεπε να πάρουμε 2 φορές το μετρό και στο τέλος ένα λεωφορείο. Μετά από 45 περίπου λεπτά είχαμε φτάσει. Δεν ήταν τόσο ο χρόνος υπερβολικός, όσο η διαδικασία. Μπήκαμε στο ΙΚΕΑ και το γυρίσαμε ολόκληρο - 2 όροφοι παρακαλώ! Εγώ πήρα 2-3 πράγματα που χρειαζόμουν και 1-2 που απλά μου άρεσαν! Η Weronika «σήκωσε» όλο το μαγαζί, προκειμένου να εξοπλίσει το νέο της σπίτι: ποτήρια, φωτιστικό, θήκη για τα πιάτα, μαξιλαράκια για τις καρέκλες και άλλα πολλά. Ευτυχώς. Παρά το βάρος των πραγμάτων που έπρεπε να κουβαλήσουμε, ο δρόμος του γυρισμού δε μας δυσκόλεψε πολύ, αν εξαιρέσουμε το γεγονός, ότι έπρεπε να πάρουμε 3 φορές το μετρό γιατί κάπου κατεβήκαμε σε λάθος στάση!

Αυτές ήταν μερικές από τις στιγμές του πρώτου μου μήνα στο Ανόβερο. Τώρα που τα μαθήματα των γερμανικών έχουν φτάσει στο τέλος τους, έχω ένα «κενό» 2 βδομάδων, το οποίο θέλω να εκμεταλλευτώ όσο καλύτερα μπορώ. Θέλα πρώτα απ’ όλα να προετοιμαστώ για τη σχολή: να βρω τα μαθήματα που τελικά θα διαλέξω, να πάω στη βιβλιοθήκη και να δανειστώ μερικά βιβλία. Θέλω όμως και να πάω στο θέατρο, στο σινεμά, σε κάποιο μουσείο, να κάνω κάποια εκδρομή. Χάρη στη φοιτητική μου ταυτότητα μπορώ να ταξιδέψω δωρεάν με το τρένο σε όλη την περιοχή της Niedersachsen, όπως για παράδειγμα μέχρι το Αμβούργο. Ήδη κάποιες κοπέλες μου πρότειναν αυτό το ταξίδι, για 2-3 μέρες, και δε θα ήθελα να χάσω αυτήν την ευκαιρία. Ποιος ξέρει πόσο χρόνο θα έχω ελεύθερο, όταν θα αρχίσω τη σχολή?