New York (5η μέρα): Central Park & Broadway

Ξύπνησα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και ήμασταν 6 αντί για 4 στα κρεβάτια! Είχαν ξεμείνει φαίνεται οι άλλοι 2, που είχαν έρθει το προηγούμενο βράδι στο δωμάτιό μας, αλλά εγώ δεν είχα πάρει χαμπάρι αφού είχα ξεραθεί στον ύπνο!

Η μέρα ήταν κρύα...αλλά ηλιόλουστη! Είχαμε τη μέρα ελεύθερη, δηλαδή χωρίς ξεναγήσεις. Μέχρι οι υπόλοιποι να φάνε πρωινό και να ετοιμαστούν, εγώ και μια φίλη μου πήγαμε να κάνουμε δυο "δουλίτσες". Η μια ήταν να παραλάβουμε τα εισιτήρια του Broadway για το "Φάντασμα της όπερας", που τα είχαμε κλείσει ήδη από την Ελλάδα. Η δεύτερη ήταν να αγοράσω μια φούτερ, γιατί τα ρούχα που είχα φέρει από την Ελλάδα δεν ήταν αρκετά ζεστά για τον καιρό της Νέας Υόρκης! Έτσι λοιπόν, και ενώ δεν είχα σκοπό να αγοράσω φούτερ "I love ΝΥ", μου το επέβαλαν οι συνθήκες, αν και καθόλου δε δυσαρεστήθηκα που την απέκτησα (εννοείται!).

Το Majestic Theater

Σχετικά μα τα εισιτήρια του Broadway: ακούγεται γενικά ότι μπορεί να βρει κανείς πολύ καλές προσφορές σε εισιτήρια, αν πάει την ίδια μέρα της παράστασης που τον ενδιαφέρει. Δεν είναι εγγυημένο ότι θα βρεις εισιτήριο, ούτε ότι θα είναι πολύ καλές οι θέσεις, πάντως η τιμή κατεβαίνει πολύ. Εμείς επιλέξαμε να τα κλείσουμε από πριν, πρώτον για να μην το διακινδυνεύσουμε να μη βρούμε τελικά εισιτήρια, και δεύτερον γιατί ήμασταν 15 άτομα, και η τιμή ήταν γι' αυτό το λόγο χαμηλότερη. Πληρώσαμε με πιστωτική κάρτα στο ίντερνετ και πληρώσαμε τελικά περίπου 80$ ο καθένας, δηλαδή περίπου 60 ευρώ, για θέσεις στο άνω διάζωμα, αρκετά μπροστά.

...Συνεχίζοντας την εξέλιξη της μέρας: Είχαμε κλείσει ραντεβού με τους υπόλοιπους να βρεθούμε στο Bryant Park, στη γωνία 6th Ave και 42nd St. Περιμέναμε αρκετή ώρα, οπότε πήρα ένα καφέ από το kiosk του πάρκου (" 'witchkraft " λέγεται) και καθίσαμε σε ένα από τα τραπεζάκια, χαζεύοντας το πράσινο και τα λουλούδια του πάρκου, το δρόμο και τους ουρανοξύστες γύρω μας. Εγώ είχα ήδη φορέσει το ωραίο και ζεστό μου φούτερ και δε χρειαζόμουν τίποτε άλλο εκείνη τη στιγμή για να νιώθω χαρούμενη!

Όταν (επιτέλους!) μας συνάντησε η υπόλοιπη παρέα, πήγαμε στην κοντινότερη στάση του μετρό και ακολουθήσαμε τις πινακίδες με κατεύθυνση "Downtown". Πήραμε τη γραμμή που περνούσε από το Greenwich Village. Ξαναπεράσαμε δηλαδή από κει γιατί δεν είχαμε δει την προηγούμενη φορά τα σπίτια των διάσημων σειρών, δηλαδή την πολυκατοικία από τους "Friends" και το σπίτι της Carrie Bradsaw από το "Sex & the city"! Εντάξει, δεν είναι από τα must see της πόλης -κατ' εμέ τουλάχιστον- αλλά αφού είχαμε χρόνο και η περιοχή άξιζε άλλη μια επίσκεψη, είπαμε "γιατί όχι?". 

Το σπίτι των "Friends"!                                                             

Αφού είδαμε αυτά τα "αξιοθέατα", εγώ και δυο φίλες μου χωριστήκαμε από τους άλλους, γιατί δεν είχαν δει καθόλου την περιοχή, ενώ εμείς θέλαμε να κινηθούμε προς την Chelsea. Εκεί υπάρχει μια παλιά εναέρια σιδηροδρομική γραμμή, αχρηστευμένη εδώ και καιρό, που πριν λίγα χρόνια μετατράπηκε σε πάρκο. Κάποιες ράγες παρέμειναν, ενώ αλλού έχουν στρωθεί πλάκες. Δεξιά κι αριστερά έχει φυτευτεί πρασινάδα και λουλούδια ενώ έχουν στηθεί και διάφορα παγκάκια, είτε απλά τσιμεντένια είτε ξύλινα με καμπύλη μορφή, σαν ξαπλώστρες! Το πάρκο περνάει, όπως και η άλλοτε σιδηρ. γραμμή, πάνω από τους μεγάλους δρόμους  και ανάμεσα σε ψηλά κτίρια. Σε μια διασταύρωση της παλιάς γραμμής, η μια διαδρομή οδηγεί κατ' ευθείαν πάνω σε ένα κτίριο και σε εκείνο το σημείο έχει διακοπεί και σταματάει ακριβώς πάνω στον τοίχο του! Σε ένα άλλο σημείο έχει διαμορφωθεί μια μικρή ξύλινη κερκίδα, μπροστά από την οποία υπάρχει μια μεγάλη επιφάνεια τζαμιού με θέα στη διεύθυνση ενός μεγάλου δρόμου. Είναι γενικά ένα πολύ όμορφα διαμορφωμένο πάρκο!

                                                             

Ώρα για την πρώτη μας βόλτα στο Central Park!Με κατεύθυνση "Uptown" φτάσαμε με το μετρό στο ψηλότερο σημείο του πάρκου. Μπαίνοντας, συναντήσαμε πολύ πράσινο και μια μεγάλη λίμνη! Περπατήσαμε περιμετρικά της και κατηφορικά, με διεύθυνση παράλληλα στην 5η λεωφόρο. Μετά μπήκαμε μέσα σε δρομάκια και συναντήσαμε παρκάκια με παγκάκια και διάφορων ειδών λουλούδια, γήπεδα μπέιζμπολ, μεγάλους όγκους από σχιστόλιθο -η πέτρα που υπάρχει κάτω από όλη την πόλη-, γεφυρούλες πάνω από νερό και τη μεγαλύτερη λίμνη του πάρκου με απίστευτη θέα στους ουρανοξύστες που φαίνονται από την απέναντι πλευρά της!

Είχαν μείνει λίγες ώρες μέχρι την παράσταση στο Broadway. Φάγαμε μέχρι σκασμού στα Applebee's -μου φέρανε μια Coca Cola τεραστίων διαστάσεων!- και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Αργότερα μαζευτήκαμε στη reception του ξενοδοχείου, μοίρασα τα εισιτήρια και κατευθυνθήκαμε στο Majestic Theater. Το θέατρο ήταν πολύ όμορφο από μέσα με αρκετές δόσεις πολυτέλειας. Η σκηνή ήταν τεράστια και εντυπωσιακή. Το θεατρικό ήταν κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί! Μουσική από ζωντανή ορχήστρα, ηθοποιοί με καταπληκτικές φωνές, σκηνικά και εφέ που δε θα πίστευε κανείς ότι μπορούν να πραγματοποιηθούν σε θέατρο, αλλά μόνο σε ταινίες! Ένας πολυέλαιος βρισκόταν στην αρχή στο πάτωμα της σκηνής και λίγο αργότερα σηκώθηκε μέχρι την ψηλή οροφή του θεάτρου! Κάποια στιγμή πετάχτηκαν κάτι φωτιές από τη σκηνή που έκαψαν για λίγο το πρόσωπό μας, ενώ καθόμασταν στο πάνω διάζωμα! Μια βάρκα κινούνταν τόσο απαλά πάνω στη σκηνή σαν να υπήρχε όντως νερό εκεί! Μιλάμε για τέτοιο επίπεδο! Το θεατρικό έμοιαζε τόσο πολύ από άποψη εφέ στη σύγχρονη μεταφορά του "Φαντάσματος της όπερας" στο σινεμά, που δεν το πιστεύαμε! Αυτή η βραδιά άξιζε πραγματικά!

Τελευταία στάση της ημέρας ήταν το Soho. Ακολουθώντας ένα οδηγό της πόλης για να βρούμε ένα μπαρ, το βρήκαμε κλειστό! Το ίδιο και με το επόμενο! Τελικά ανακαλύψαμε μόνοι μας ένα άλλο μαγαζί, που έμοιαζε πολύ σε κλασικό αμερικανικό μπαρ, ήπιαμε μπύρες και φάγαμε πίτσα. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, όχι πολύ αργά, για να ξεκουραστούμε. Θα ήταν μεγάλη μέρα η επόμενη...

New York (4η μέρα): Discovering Soho

Η ξενάγηση ξεκίνησε και εκείνη τη μέρα στις 9 το πρωί. Αυτή τη φορά κινηθήκαμε προς τα πάνω, Uptown δηλαδή, περνώντας πρώτα από την Upper West Side, δηλαδή την περιοχή του Manhattan αριστερά του Central Park. Καθώς προχωρούσαμε με το λεωφορείο, ο ξεναγός μας μας βομβάρδιζε με πληροφορίες που δε μπορώ πια να θυμηθώ καλά. Έβγαζα΄όμως μέσα από το τζάμι φωτογραφίες από αυτά που μου έκαναν εντύπωση και παραθέτω εδώ μερικές:

Το κανούριο και το παλιό στο ίδιο πλάνο

Περνώντας δίπλα από την Colombus Circle,
μια πλατεία στην αριστερή κάτω γωνία του Central Park

Η πρώτη στάση που κάναμε ήταν στο Strawberry Fields, ένα σημείο του πάρκου που είναι αφιερωμένο στη μνήμη του John Lennon. Απέναντι ακριβώς βρίσκονται τα Dakota Apartments, όπου έμενε ο Lennon με τη Yoko Ono. Εκεί μάλιστα δολοφονήθηκε, ενώ η Οno μένει ακόμα εκεί. Στη μέση του μνημείου, στο έδαφος, υπάρχει ένα στρόγγυλο ψηφιδωτό και στη μέση η λέξη Imagine...

Προγραμματισμένη στη συνέχεια ήταν μια επίσκεψη στο πανεπιστήμιο Columbia. Εκεί συναντήσαμε ένα Έλληνα καθηγητή, που μας καλωσόρισε και μας έκανε μια παρουσίαση του προγράμματος σπουδών των πολιτικών μηχανικών στο πανεπιστήμιο. Μας έκαναν εντύπωση αυτά που ακούσαμε. Οι βασικές σπουδές τους, 4 χρόνων, έχουν πολύ λιγότερα μαθήματα εκ των οποίων αρκετά από αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με μηχανικούς, αλλά αφορούν αρχαία, ιστορία, λογοτεχνία κτλ. αν θυμάμαι καλά. Γενικά τα πρώτα 2 χρόνια των σπουδών περιλαμβάνουν μαθήματα γενικότερων γνώσεων, ίσως επειδή αυτά τα πράγματα δε διδάσκονται στις Η.Π.Α. τόσο πολύ στο σχολείο, ή επειδή δίνεται ιδιαίτερη σημασία στο να βγουν οι νέοι "πιο ολοκληρωμένοι άνθρωποι" από το πανεπιστήμιο. Αυτό που επίσης μας εξέπληξε είναι ότι, όπως είπε ο καθηγητής, στη συνέχεια οι φοιτητές μπορεί να ακολουθήσουν σπουδές νομικής ή ιατρικής ή κάτι άλλο! Δεν πολυκατάλαβα αυτή τη λογική. Εντάξει, ίσως οι γενικές γνώσεις που έχουν διδαχτεί να τους το επιτρέπουν, αλλά γιατί να ξεκινήσουν μια σχολή με αντικείμενο πολύ διαφορετικό από αυτό που θα ακολουθήσουν? Τέλος πάντων, ο καθηγητής μας μίλησε μετά για τις περαιτέρω σπουδές που μπορεί να κάνει κανείς εκεί, δηλαδή μεταπτυχιακό και διδακτορικό. Επίσης, μας ενημέρωσε σχετικά με τις προοπτικές των αποφοίτων στην αγορά εργασίας. Στο τέλος μας ξενάγησε στο χώρο ενός εργαστηρίου της σχολής και εκεί μας αποχαιρέτησε.

Δυστυχώς παραμείναμε στο πανεπιστήμιο πιο πολύ απ' ότι έπρεπε και δεν υπήρχε αρκετός χρόνος για τις ξεναγήσεις που είχαν προγραμματιστεί. Γι' αυτό αρκεστήκαμε τελικά σε μια γρήγορη ξενάγηση της περιοχής του Harlem από το λεωφορείο και είδαμε από μακριά 2 γέφυρες, αυτήν του Robert F. Kennedy και μια άλλη που δε θυμάμαι. Επιστρέψαμε στο Columbia επείδη κάποιοι ήθελαν να επισκεφτούν το μαγαζί του, προκειμένου να αγοράσουν "μπλούζες Columbia". Επί τη ευκαιρία ρίξαμε και μια ματιά στο campus, που ήταν πολύ όμορφο. Πλακόστρωτοι δρόμοι, δέντρα και γρασίδι παντού, όμορφα παλιά κτίρια, όπου γίνονται τα μαθήματα.

Είχε έρθει η ώρα του Soho! Είχαμε ακούσει ότι αξίζει να τη δεις, να ψωνίσεις, να πιεις ποτό... τα πάντα! Εγώ και δυο φίλες μου πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε σε μια κοντινή στάση. Μας πήρε λίγη ώρα για να προσανατολιστούμε και τελικά βρεθήκαμε πάνω στην Broadway,  σε μια λεωφόρο που διασχίζει όλο το Manhattan αλλά, αντίθετα με τις άλλες λεωφόρους, σε ένα μεγάλο κομμάτι δεν τέμνει κάθετα τους μικρότερους δρόμους. Η Broadway περνάει λοιπόν και μέσα από το Soho. Αρχίσαμε να την ανεβαίνουμε (δηλ. να κινούμαστε προς Uptown) και να χαζεύουμε τα μαγαζιά γύρω μας. Αν κάτι μας έκανε εντύπωση, μπαίναμε μέσα για να δοκιμάσουμε κανένα ρούχο. Εγώ, πάντα με τον οδηγό στο χέρι, έδειχνα στις φίλες μου που και που κάποιο κτίριο ή κάποιον δρόμο που θεωρούσε το βιβλίο μου σημαντικό. Μέσα στο Soho συναντά κανείς μερικούς όμορφους λιθόστρωτους δρόμους, κάτι που δεν είναι καθόλου συνηθισμένο στη Νέα Υόρκη. Κάποια στιγμή κάναμε στάση για φαγητό: ένα κομμάτι πίτσα η καθεμιά και μια σαλάτα που μοιραστήκαμε. Πετύχαμε Έλληνα στο ταμείο, που προθυμοποιήθηκε να μας βοηθήσει με τα ψιλά, γιατί τα είχαμε χαμένα. Αυτοί οι Αμερικάνοι δε βάζουν πάνω στα νομίσματα τον αριθμό των cents! Αντί για "25 cents" λέει "one quarter dollar", και αντί για  "5 cents" λέει "one dime"! Συνεχίσαμε τη βόλτα μας. Εγώ ψώνισα ένα ζευγάρι παπούτσια all star converse και μια φίλη μου πήρε κάτι από τα Victoria's secret. Καθίσαμε και για καφέ στα Starbucks, για να τα τιμήσουμε και στο Soho! 

Φτάσαμε στη Washington Square, που ανήκει στην περιοχή του Greenwich Village και της οποίας το κύριο αξιοθέατο είναι η καμάρα. Καθώς φεύγαμε από την πλατεία, έπιασε ένας φοβερός αέρας που λίγο έλειψε να μας σηκώσει! Αποφασίσαμε να αφήσουμε τα υπόλοιπα αξιοθέατα για αργότερα και να πάμε για καμιά μπύρα, αν και ήταν ακόμα λίγο νωρίς. Κάποιες φίλες μας μας είχαν προτείνει μια μπυραρία της περιοχής και κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί. Το Greenwich Village μας φάνηκε πολύ γραφικό και με πολλή ζωντάνια! Ήταν ένα μέρος που μας φάνηκε πολύ οικείο και το αγαπήσαμε αμέσως! (Θέλαμε να επιστρέψουμε εκεί και κάποια άλλη μέρα της εκδρομής μας, αν και τελικά αργότερα καταφέραμε να κάνουμε  μόνο μια μικρή στάση ξανά.) Όταν βρήκαμε τη μπυραρία, το "The Room", και μπήκαμε μέσα, στην αρχή δε βλέπαμε τίποτα! Ο φωτισμός ήταν σχεδόν τόσο χαμηλός, που αν και έξω ήταν ακόμα μέρα, μέσα έπρεπε να ψηλαφίσουμε ο,τι υπήρχε μπροστά μας για να μη σκοντάψουμε! Αργότερα τα μάτια μας συνήθισαν και παρατηρήσαμε τους τοίχος με τα κόκκινα τούβλα, τις όμορφες φωτογραφίες στους τοίχους που φωτίζονταν ελαφρά με σποτάκια, τις λάμπες που κρέμονταν πάνω από το μπαρ και έριχναν λιγοστό φως. Παραγγείλαμε 3 διαφορετικές μπύρες, αφού το μπαρ είχε τη φήμη ότι διέθετε 60 διαφορετικά είδη μπύρας! Διαλέξαμε 2 κόκκινες και μια μαύρη. Ήταν όλες πολύ καλές, αν και η μαύρη ήταν αρκετά πικρή και δυσκολευόσουν να πιεις πολλή σε μια γουλιά! Το μαγαζί μας άρεσε γενικά πάρα πολύ. (Ακόμα και ο χώρος της τουαλέτας ήταν όμορφος, με τοίχους από τούβλα και έναν κοίλο πέτρινο νεροχύτη, βγαλμένο από άλλη εποχή.) Ο χώρος, οι μπύρες και η lounge μουσική στο παρασκήνιο έδεναν όμορφα μεταξύ τους και δεν άφηναν περιθώρια δυσαρέσκειας.

Η καμάρα της Washington Squre

Greenwich Village

Greenwich Village

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο πτώματα! Επιχειρήσαμε μια βραδινή έξοδο, που όμως μας οδήγησε μόνο στα MacDonalds, και μετά αποφασίσαμε να αγοράσουμε ένα κρασί και να το πιούμε  στο ξενοδοχείο. Το μπουκάλι κόστισε 27$ και όταν το δοκιμάσαμε, αποφανθήκαμε ότι θα ταίριαζε πιο πολύ ως ξίδι σε σαλάτα πάρα ως κρασί στο ποτήρι μας! Και ενώ ήμασταν μια παρέα 5 ατόμων μέσα στο δωμάτιο και τα λέγαμε, εγώ κάποια στιγμή αφέθηκα σε έναν γλυκό ύπνο, που από ώρα αναζητούσα....

Καλοκαίρι στην Άφυτο!

Ακόμα δε μπήκε καλά καλά ο Μάης και καλοκαίριασε! Ήδη την πρωτομαγιά ο κόσμος απέδρασε στη Χαλκιδική. Απ' ότι φαίνεται η Νέα Καλλικράτεια έκανε τον περισσότερο πάταγο, αφού μαζεύτηκαν 4000 άνθρωποι, για να παρακολουθήσουν τους Locomodo! Εγώ έμεινα Θεσσαλονίκη εκείνη τη μέρα, αλλά αυτό το σ/κ δεν έχασα την ευκαιρία να κάνω τις πρώτες μου βουτιές στην Άφυτο. Έφτασα Παρασκευή απόγευμα και ήδη ήταν αργά για μπάνιο, αφού είχε βγάλει ψυχρούλα. Το ίδιο βράδι έβρεξε και δεν ήθελα ούτε να σκέφτομαι ότι είχα ξεσηκωθεί τζάμπα! 

Ευτυχώς το επόμενο πρωί ένιωθα το δέρμα μου να καίει κάτω από τον μαγιάτικο ήλιο και ήξερα ότι με περίμενε η παραλία με ανοιχτές αγκάλες! Η αμμουδιά έκαιγε, όχι όπως το καλοκαίρι βέβαια, αφού ήταν ακόμα λίγο υγρή λόγω της βροχής. Αλείφτηκα με αντηλιακό, αν και δεν το θεώρησα απαραίτητο, και ξάπλωσα στην πετσέτα για την πρώτη μου ηλιοθεραπεία. Εκτός αυτού ήθελα πρώτα να "καώ" μέχρι να νιώσω τέτοια ανάγκη να μπω στη θάλασσα, που να μπορέσω να αντέξω το κρύο. Όντως, το πήρα απόφαση και βούτηξα, δε μπορούσα να αναπνεύσω από το κρύο! Σιγά σιγά το σώμα μου συνήθισε -να πω καλύτερα ότι μούδιασε!- και ένιωσα καλύτερα. Κολύμπησα περίπου ένα 20λεπτο, μέχρι που είπα "φτάνει! Ώρα να ξαναζεσταθούμε λίγο!", και βγήκα για να συνεχίσω την ηλιοθεραπεία μου.

Την επόμενη μέρα ήθελα να πραγματοποιήσω αυτό που ονειρευόμουν μέρες: να πάω στο Lime! Είναι για μένα το καλύτερο beach bar της Αφύτου, με τέλεια lounge μουσική, όμορφες ξαπλώστρες και άσπρες ψάθινες ομπρέλες ...και κάνουν πολύ ωραίο freddo cappuccino! Ο κόσμος ήταν λίγος, φυσικά λόγω εποχής αλλά και λόγω των σημερινών εκλογών. Ήταν ήσυχα, οι ξαπλώστρες αναπαυτικές, η μουσική χαλαρωτική και τα νερά κρυστάλλινα! Δεν ήθελα τίποτε παραπάνω εκείνες τις στιγμές για να είμαι ευτυχισμένη! Δε στεναχωρήθηκα που έπρεπε την ίδια μέρα να επιστρέψω πίσω στη Θεσσαλονίκη και στα διαβάσματά μου. Ίσα ίσα, ευχαριστήθηκα αυτό το υπέροχο διάλειμμα και σκοπεύω να το επαναλαμβάνω ανά μερικές μέρες, για να ξεφεύγω λίγο από τα διαβάσματα. Τι καλύτερο από το να ξεφεύγει κανείς αυθημερόν από την καθημερινότητα και τις υποχρεώσεις, για να απολαύσει μια δροσιστική βουτιά?