New York (6η μέρα): Going downtown!

Η 6η μέρα στο "Μεγάλο Μήλο" ήταν μέρα ξενάγησης. Πήραμε το μετρό με κατεύθυνση downtown, για να φτάσουμε στο Battery Park. Εκεί στηθήκαμε σε μια ουρά με πολύ άλλο κόσμο και, αφού περάσαμε τον έλεγχο , πήραμε το φέρυ μποτ, που κατευθυνόταν στο Άγαλμα της Ελευθερίας. Ήταν σίγουρα πολύ εντυπωσιακό να βλέπει κανείς από τόσο κοντά ένα τόσο γνωστό μνημείο. Βέβαια, όταν το είδα από κοντά, μου φάνηκε μικρότερο απ' ότι το περίμενα. Δυστυχώς, δε μπορούσαμε να ανεβούμε στο άγαλμα, γιατί γίνονταν εργασίες συντήρησης. Πάντως, περπατήσαμε γύρω από το άγαλμα και βγάλαμε πολλές φωτογραφίες.

Ένα σκιουράκι στο Battery Park!

Πλησιάζοντας το Άγαλμα

Από μπροστά...

...και από πίσω!

Πήραμε ξανά το φέρυ μποτ και φτάσαμε στο Ellis Island, το νησί όπου δέχονταν παλιότερα τους μετανάστες που έφταναν στη Νέα Υόρκη, Είχε μόλις αρχίσει να βρέχει και τρέξαμε μέσα στο κτίριο, που πλέον είναι μουσείο. Αυτό το μουσείο μου άρεσε πολύ, περισσότερο κι από το άγαλμα της Ελευθερίας! Μπορούσες να μάθεις πληροφορίες για όλη τη διαδικασία, από την οποία περνούσαν οι μετανάστες από την άφιξή τους στο νησί αυτό μέχρι την αναχώρησή τους απ' αυτό. Υπήρχαν πολλές φωτογραφίες από εκείνη την εποχή: ο χώρος υποδοχής των μεταναστών, οι άνθρωποι με τις φορεσιές από την πατρίδα τους, η εξέταση στα μάτια που τους έκαναν κατά την άφιξή τους για να ελέγξουν τις αρρώστιες τους. Υπήρχαν και διάφορα αντικείμενα, όπως τα κρεβάτια-κουκέτες όπου έμεναν οι μετανάστες κατά την παραμονή τους στο νησί, παρατημένες βαλίτσες και άλλα. Υπήρχαν πληροφορίες ακόμα και για τη ζωή τους μετά το νησί, για παράδειγμα τι δουλειές έβρισκαν. Ήταν γενικά ένα πολύ ενδιαφέρον μουσείο.

Ο χώρος υποδοχής σήμερα...

...και τότε

Μια ελληνοπούλα!

Εξέταση στα μάτια

Ευτυχώς όταν βγήκαμε, είχε σταματήσει η βροχή. Για τελευταία φορά ανεβήκαμε στο φέρυ μποτ και μεταφερθήκαμε ξανά στο Lower Manhattan.

Το Lower Manhattan από το πλοίο

Ξεκινήσαμε τη βόλτα μας στο Lower Manhattan. Το πιο σημαντικό αξιοθέατο ήταν η Wall Street O ξεναγός μιλούσε ασταμάτητα, όπως πάντα! Είχε να διηγηθεί κάτι για κάθε λεπτομέρεια του μέρους απ' το οποίο περνούσαμε! Η βόλτα μας έληξε μπροστά στη γέφυρα του Μπρούκλιν. Όποιος ήθελε, θα περπατούσε πάνω από τη γέφυρα μέχρι την άλλη πλευρά, οι υπόλοιποι θα πήγαιναν για ψώνια ή ο,τιδήποτε άλλο. Εμείς διαλέξαμε... τη γέφυρα!

Περπατήσαμε λοιπόν πάνω από τη γέφυρα και βγάλαμε ατέλειωτες φωτογραφίες από τη γέφυρα, το Manhattan και το Brooklyn που μας περίμενε απέναντι. Ήταν εντυπωσιακό να περπατάμε πάνω σ' αυτή τη γέφυρα, που έχουμε δει τόσες φορές σε ταινίες, να βλέπουμε τα αμάξια να περνάνε δεξιά κι αριστερά μας ένα επίπεδο πιο κάτω στη γέφυρα. Βρήκαμε κι έναν μικροπωλητή πάνω στη γέφυρα που πουλούσε πολύ φτηνά αναμνηστικά και τον ξετινάξαμε!

Όταν πλέον φτάσαμε στο Μπρούκλιν, περπατήσαμε κάτω από τη γέφυρα και μετά από λίγο φτάσαμε σε μια προβλήτα, που είχε θέα στο Manhattan, αγοράσαμε παγωτό από ένα χαριτωμένο μαγαζί και απολαύσαμε το παγωτό μας, όπως και τον ήλιο και τη ζέστη, κοιτώντας τη θέα αλλά και βγάζοντας αστείες φωτογραφίες με τα παγωτά μας!

Brooklyn!

Το παγωτατζίδικο!

Me having fun with ice cream!

Επόμενη στάση: το εμπορικό Century 21! Ευτυχώς έμεινα μόνο μια ώρα εκεί μέσα γιατί δεν είχα  όρεξη για ψώνια.Πήγα μαζί με 2 φίλες μου με το μετρό στο Soho, για να φάμε σε ένα ωραίο εστιατόριο που μας πρότειναν. Το Bar 89 είχε πολύ όμορφο περιβάλλον, ευγενικούς σερβιτόρους, πεντανόστιμο φαγητό και ... ιδιαίτερες τουαλέτες! Οι πόρτες ήταν αρχικά διαφανείς, αλλά όταν έμπαινε κάποιος και έκλεινε την πόρτα, λόγω κάποιου ιδιαίτερου φωτισμού η πόρτα γινόταν αδιαφανής! Very nice!

Πίσω στο ξενοδοχείο! Ετοιμαστήκαμε για τη βραδινή μας έξοδο. Πρέπει να πω ότι εκείνη η μέρα δεν ήταν μια οποιαδήποτε μέρα... ήταν η μέρα των γενεθλίων μου! Ήδη στις 5 το απόγευμα, όταν φτάναμε στο Μπρούκλιν, είχε πάει 12 στην Ελλάδα και οι φίλοι και συνταξιδιώτες μου μου ευχήθηκαν! Το βράδι ήταν πλέον ώρα να τα γιορτάσω σωστά! Φτάσαμε στο "230 Fifth", ένα πολυτελές ξενοδοχείο με roof garden στον 20ο όροφο. Ο χώρος πάνω ήταν εξωτερικός και μπορούσε κανείς να πάρει μια από τις κόκκινες κάπες που πρόσφεραν. Και μια που ο καιρός ήταν αρκετά κρύος... βάλαμε μια ο καθένας πάνω από τα παλτό μας! Υπήρχαν βέβαια και θερμάστρες δίπλα σε όλα τα stands. Το roof garden είχε ωραίο φωτισμό με άσπρα λαμπάκια-γιρλάντες στους θάμνους και προβολείς με μωβ φως που φώτιζαν τις δεξαμενές νερού στη στέγη. Ήπιαμε φοβερά coctails, εγώ ήπια ένα "pinapple coconut", γλυκό όπως μ' αρέσει!

Εγώ, η κοκκινοσκουφίτσα!

Φεύγοντας από το ξενοδοχείο, ένας τύπος με μια άσπρη λιμουζίνα μας πρόσφερε βόλτα στην πόλη! Παζαρέψαμε την τιμή και με 5 $ ο καθένας μας έκανε μια βόλτα μισής ώρας και μας άφησε μπροστά στο ξενοδοχείο. Ακόμα δεν έχω καταφέρει να βρω, ποιος έχει τις φωτογραφίες που βγάλαμε όλοι μαζί μπροστά στη λιμουζίνα! 

Cosmetics...pfff...!!

Ετοιμάζομαι να πάω Χαλκιδική στο εξοχικό για 3 μέρες και ετοιμάζω τα πράγματά μου. Δυο ρουχαλάκια (ούτως ή άλλως στην παραλία και στο σπίτι θα τη βγάλω), laptop και κάποια βιβλία για να διαβάσω και λίγο -εξεταστική, διπλωματική και τα συναφή- και... ένα νεσεσέρ γεμάτο καλλυντικά! Βαζάκια, σωληνάρια και μπουκαλάκια που τελειωμό δεν έχουν!

Εγώ πριν λίγο καιρό, ανάθεμα κι αν είχα ΜΙΑ ενυδατική κρέμα σώματος! Και εδώ και λίγο καιρό βρέθηκα με: μια ενυδατική σώματος, μια ενυδατική προσώπου, μια ενυδατική προσώπου με αντηλιακή προστασία, ένα scrub προσώπου, ένα σαπούνι προσώπου, μια κρέμα σύσφιξης σώματος...και κανά δυο ακόμα που σίγουρα τώρα μου διαφεύγουν. Τι γίνεται?? Έχω καταντήσει να χρησιμοποιώ διάφορα προϊόντα πρωί μεσημέρι βράδι!

Αξίζει άραγε να αλειφόμαστε όλη τη μέρα με κρέμες και κρεμούλες, επειδή οι διάφορες διαφημίσεις της τηλεόρασης και των περιοδικών μας έχουν πείσει ότι μπορούμε να διορθώσουμε ο,τι ατέλεια έχουμε στο σώμα και το πρόσωπό μας? Τελικά αυτά τα προϊόντα έχουν κάποιο θετικό αποτέλεσμα ή νομίζουμε ότι έχουν ή γεμίζουν το σώμα μας πιο πολύ με χημικά και δεν ξέρω γω τι άλλο έχουν μέσα? Και μια ακόμα καλύτερη ερώτηση: μήπως θα ήταν καλύτερα να αποδεχτούμε τις ατέλειές μας αντί να ξοδεύουμε χρόνο και λεφτά σε προϊόντα αμφίβολου αποτελέσματος? Μήπως θα έπρεπε να προσέχουμε πιο πολύ τη διατροφή μας, τις συνήθειές μας, γενικά τον τρόπο ζωής μας, ώστε να αποφύγουμε ή να απαλείψουμε ο,τι δε μας αρέσει πάνω μας? Νομίζω ότι τελικά βασιζόμαστε πολύ σε όλα αυτά τα καλλυντικά για να μας κάνουν ομορφότερες, και οι ίδιες δεν καταβάλλουμε ιδιαίτερη -φυσική- προσπάθεια γι' αυτό το σκοπό. Και οι κρέμες από μόνες τους δε νομίζω ότι κάνουν τελικά μεγάλη διαφορά. Μερικές φορές αυτά πιστεύω και για μένα την ίδια...

Αυτά...Τα παραπάνω τα έγραψα πιο πολύ για να γυρνάω εδώ και να τα διαβάζω που και που, για να μην ξεχνάω αυτά που σκέφτομαι και παρατηρώ...

New York (5η μέρα): Central Park & Broadway

Ξύπνησα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και ήμασταν 6 αντί για 4 στα κρεβάτια! Είχαν ξεμείνει φαίνεται οι άλλοι 2, που είχαν έρθει το προηγούμενο βράδι στο δωμάτιό μας, αλλά εγώ δεν είχα πάρει χαμπάρι αφού είχα ξεραθεί στον ύπνο!

Η μέρα ήταν κρύα...αλλά ηλιόλουστη! Είχαμε τη μέρα ελεύθερη, δηλαδή χωρίς ξεναγήσεις. Μέχρι οι υπόλοιποι να φάνε πρωινό και να ετοιμαστούν, εγώ και μια φίλη μου πήγαμε να κάνουμε δυο "δουλίτσες". Η μια ήταν να παραλάβουμε τα εισιτήρια του Broadway για το "Φάντασμα της όπερας", που τα είχαμε κλείσει ήδη από την Ελλάδα. Η δεύτερη ήταν να αγοράσω μια φούτερ, γιατί τα ρούχα που είχα φέρει από την Ελλάδα δεν ήταν αρκετά ζεστά για τον καιρό της Νέας Υόρκης! Έτσι λοιπόν, και ενώ δεν είχα σκοπό να αγοράσω φούτερ "I love ΝΥ", μου το επέβαλαν οι συνθήκες, αν και καθόλου δε δυσαρεστήθηκα που την απέκτησα (εννοείται!).

Το Majestic Theater

Σχετικά μα τα εισιτήρια του Broadway: ακούγεται γενικά ότι μπορεί να βρει κανείς πολύ καλές προσφορές σε εισιτήρια, αν πάει την ίδια μέρα της παράστασης που τον ενδιαφέρει. Δεν είναι εγγυημένο ότι θα βρεις εισιτήριο, ούτε ότι θα είναι πολύ καλές οι θέσεις, πάντως η τιμή κατεβαίνει πολύ. Εμείς επιλέξαμε να τα κλείσουμε από πριν, πρώτον για να μην το διακινδυνεύσουμε να μη βρούμε τελικά εισιτήρια, και δεύτερον γιατί ήμασταν 15 άτομα, και η τιμή ήταν γι' αυτό το λόγο χαμηλότερη. Πληρώσαμε με πιστωτική κάρτα στο ίντερνετ και πληρώσαμε τελικά περίπου 80$ ο καθένας, δηλαδή περίπου 60 ευρώ, για θέσεις στο άνω διάζωμα, αρκετά μπροστά.

...Συνεχίζοντας την εξέλιξη της μέρας: Είχαμε κλείσει ραντεβού με τους υπόλοιπους να βρεθούμε στο Bryant Park, στη γωνία 6th Ave και 42nd St. Περιμέναμε αρκετή ώρα, οπότε πήρα ένα καφέ από το kiosk του πάρκου (" 'witchkraft " λέγεται) και καθίσαμε σε ένα από τα τραπεζάκια, χαζεύοντας το πράσινο και τα λουλούδια του πάρκου, το δρόμο και τους ουρανοξύστες γύρω μας. Εγώ είχα ήδη φορέσει το ωραίο και ζεστό μου φούτερ και δε χρειαζόμουν τίποτε άλλο εκείνη τη στιγμή για να νιώθω χαρούμενη!

Όταν (επιτέλους!) μας συνάντησε η υπόλοιπη παρέα, πήγαμε στην κοντινότερη στάση του μετρό και ακολουθήσαμε τις πινακίδες με κατεύθυνση "Downtown". Πήραμε τη γραμμή που περνούσε από το Greenwich Village. Ξαναπεράσαμε δηλαδή από κει γιατί δεν είχαμε δει την προηγούμενη φορά τα σπίτια των διάσημων σειρών, δηλαδή την πολυκατοικία από τους "Friends" και το σπίτι της Carrie Bradsaw από το "Sex & the city"! Εντάξει, δεν είναι από τα must see της πόλης -κατ' εμέ τουλάχιστον- αλλά αφού είχαμε χρόνο και η περιοχή άξιζε άλλη μια επίσκεψη, είπαμε "γιατί όχι?". 

Το σπίτι των "Friends"!                                                             

Αφού είδαμε αυτά τα "αξιοθέατα", εγώ και δυο φίλες μου χωριστήκαμε από τους άλλους, γιατί δεν είχαν δει καθόλου την περιοχή, ενώ εμείς θέλαμε να κινηθούμε προς την Chelsea. Εκεί υπάρχει μια παλιά εναέρια σιδηροδρομική γραμμή, αχρηστευμένη εδώ και καιρό, που πριν λίγα χρόνια μετατράπηκε σε πάρκο. Κάποιες ράγες παρέμειναν, ενώ αλλού έχουν στρωθεί πλάκες. Δεξιά κι αριστερά έχει φυτευτεί πρασινάδα και λουλούδια ενώ έχουν στηθεί και διάφορα παγκάκια, είτε απλά τσιμεντένια είτε ξύλινα με καμπύλη μορφή, σαν ξαπλώστρες! Το πάρκο περνάει, όπως και η άλλοτε σιδηρ. γραμμή, πάνω από τους μεγάλους δρόμους  και ανάμεσα σε ψηλά κτίρια. Σε μια διασταύρωση της παλιάς γραμμής, η μια διαδρομή οδηγεί κατ' ευθείαν πάνω σε ένα κτίριο και σε εκείνο το σημείο έχει διακοπεί και σταματάει ακριβώς πάνω στον τοίχο του! Σε ένα άλλο σημείο έχει διαμορφωθεί μια μικρή ξύλινη κερκίδα, μπροστά από την οποία υπάρχει μια μεγάλη επιφάνεια τζαμιού με θέα στη διεύθυνση ενός μεγάλου δρόμου. Είναι γενικά ένα πολύ όμορφα διαμορφωμένο πάρκο!

                                                             

Ώρα για την πρώτη μας βόλτα στο Central Park!Με κατεύθυνση "Uptown" φτάσαμε με το μετρό στο ψηλότερο σημείο του πάρκου. Μπαίνοντας, συναντήσαμε πολύ πράσινο και μια μεγάλη λίμνη! Περπατήσαμε περιμετρικά της και κατηφορικά, με διεύθυνση παράλληλα στην 5η λεωφόρο. Μετά μπήκαμε μέσα σε δρομάκια και συναντήσαμε παρκάκια με παγκάκια και διάφορων ειδών λουλούδια, γήπεδα μπέιζμπολ, μεγάλους όγκους από σχιστόλιθο -η πέτρα που υπάρχει κάτω από όλη την πόλη-, γεφυρούλες πάνω από νερό και τη μεγαλύτερη λίμνη του πάρκου με απίστευτη θέα στους ουρανοξύστες που φαίνονται από την απέναντι πλευρά της!

Είχαν μείνει λίγες ώρες μέχρι την παράσταση στο Broadway. Φάγαμε μέχρι σκασμού στα Applebee's -μου φέρανε μια Coca Cola τεραστίων διαστάσεων!- και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Αργότερα μαζευτήκαμε στη reception του ξενοδοχείου, μοίρασα τα εισιτήρια και κατευθυνθήκαμε στο Majestic Theater. Το θέατρο ήταν πολύ όμορφο από μέσα με αρκετές δόσεις πολυτέλειας. Η σκηνή ήταν τεράστια και εντυπωσιακή. Το θεατρικό ήταν κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί! Μουσική από ζωντανή ορχήστρα, ηθοποιοί με καταπληκτικές φωνές, σκηνικά και εφέ που δε θα πίστευε κανείς ότι μπορούν να πραγματοποιηθούν σε θέατρο, αλλά μόνο σε ταινίες! Ένας πολυέλαιος βρισκόταν στην αρχή στο πάτωμα της σκηνής και λίγο αργότερα σηκώθηκε μέχρι την ψηλή οροφή του θεάτρου! Κάποια στιγμή πετάχτηκαν κάτι φωτιές από τη σκηνή που έκαψαν για λίγο το πρόσωπό μας, ενώ καθόμασταν στο πάνω διάζωμα! Μια βάρκα κινούνταν τόσο απαλά πάνω στη σκηνή σαν να υπήρχε όντως νερό εκεί! Μιλάμε για τέτοιο επίπεδο! Το θεατρικό έμοιαζε τόσο πολύ από άποψη εφέ στη σύγχρονη μεταφορά του "Φαντάσματος της όπερας" στο σινεμά, που δεν το πιστεύαμε! Αυτή η βραδιά άξιζε πραγματικά!

Τελευταία στάση της ημέρας ήταν το Soho. Ακολουθώντας ένα οδηγό της πόλης για να βρούμε ένα μπαρ, το βρήκαμε κλειστό! Το ίδιο και με το επόμενο! Τελικά ανακαλύψαμε μόνοι μας ένα άλλο μαγαζί, που έμοιαζε πολύ σε κλασικό αμερικανικό μπαρ, ήπιαμε μπύρες και φάγαμε πίτσα. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, όχι πολύ αργά, για να ξεκουραστούμε. Θα ήταν μεγάλη μέρα η επόμενη...

New York (4η μέρα): Discovering Soho

Η ξενάγηση ξεκίνησε και εκείνη τη μέρα στις 9 το πρωί. Αυτή τη φορά κινηθήκαμε προς τα πάνω, Uptown δηλαδή, περνώντας πρώτα από την Upper West Side, δηλαδή την περιοχή του Manhattan αριστερά του Central Park. Καθώς προχωρούσαμε με το λεωφορείο, ο ξεναγός μας μας βομβάρδιζε με πληροφορίες που δε μπορώ πια να θυμηθώ καλά. Έβγαζα΄όμως μέσα από το τζάμι φωτογραφίες από αυτά που μου έκαναν εντύπωση και παραθέτω εδώ μερικές:

Το κανούριο και το παλιό στο ίδιο πλάνο

Περνώντας δίπλα από την Colombus Circle,
μια πλατεία στην αριστερή κάτω γωνία του Central Park

Η πρώτη στάση που κάναμε ήταν στο Strawberry Fields, ένα σημείο του πάρκου που είναι αφιερωμένο στη μνήμη του John Lennon. Απέναντι ακριβώς βρίσκονται τα Dakota Apartments, όπου έμενε ο Lennon με τη Yoko Ono. Εκεί μάλιστα δολοφονήθηκε, ενώ η Οno μένει ακόμα εκεί. Στη μέση του μνημείου, στο έδαφος, υπάρχει ένα στρόγγυλο ψηφιδωτό και στη μέση η λέξη Imagine...

Προγραμματισμένη στη συνέχεια ήταν μια επίσκεψη στο πανεπιστήμιο Columbia. Εκεί συναντήσαμε ένα Έλληνα καθηγητή, που μας καλωσόρισε και μας έκανε μια παρουσίαση του προγράμματος σπουδών των πολιτικών μηχανικών στο πανεπιστήμιο. Μας έκαναν εντύπωση αυτά που ακούσαμε. Οι βασικές σπουδές τους, 4 χρόνων, έχουν πολύ λιγότερα μαθήματα εκ των οποίων αρκετά από αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με μηχανικούς, αλλά αφορούν αρχαία, ιστορία, λογοτεχνία κτλ. αν θυμάμαι καλά. Γενικά τα πρώτα 2 χρόνια των σπουδών περιλαμβάνουν μαθήματα γενικότερων γνώσεων, ίσως επειδή αυτά τα πράγματα δε διδάσκονται στις Η.Π.Α. τόσο πολύ στο σχολείο, ή επειδή δίνεται ιδιαίτερη σημασία στο να βγουν οι νέοι "πιο ολοκληρωμένοι άνθρωποι" από το πανεπιστήμιο. Αυτό που επίσης μας εξέπληξε είναι ότι, όπως είπε ο καθηγητής, στη συνέχεια οι φοιτητές μπορεί να ακολουθήσουν σπουδές νομικής ή ιατρικής ή κάτι άλλο! Δεν πολυκατάλαβα αυτή τη λογική. Εντάξει, ίσως οι γενικές γνώσεις που έχουν διδαχτεί να τους το επιτρέπουν, αλλά γιατί να ξεκινήσουν μια σχολή με αντικείμενο πολύ διαφορετικό από αυτό που θα ακολουθήσουν? Τέλος πάντων, ο καθηγητής μας μίλησε μετά για τις περαιτέρω σπουδές που μπορεί να κάνει κανείς εκεί, δηλαδή μεταπτυχιακό και διδακτορικό. Επίσης, μας ενημέρωσε σχετικά με τις προοπτικές των αποφοίτων στην αγορά εργασίας. Στο τέλος μας ξενάγησε στο χώρο ενός εργαστηρίου της σχολής και εκεί μας αποχαιρέτησε.

Δυστυχώς παραμείναμε στο πανεπιστήμιο πιο πολύ απ' ότι έπρεπε και δεν υπήρχε αρκετός χρόνος για τις ξεναγήσεις που είχαν προγραμματιστεί. Γι' αυτό αρκεστήκαμε τελικά σε μια γρήγορη ξενάγηση της περιοχής του Harlem από το λεωφορείο και είδαμε από μακριά 2 γέφυρες, αυτήν του Robert F. Kennedy και μια άλλη που δε θυμάμαι. Επιστρέψαμε στο Columbia επείδη κάποιοι ήθελαν να επισκεφτούν το μαγαζί του, προκειμένου να αγοράσουν "μπλούζες Columbia". Επί τη ευκαιρία ρίξαμε και μια ματιά στο campus, που ήταν πολύ όμορφο. Πλακόστρωτοι δρόμοι, δέντρα και γρασίδι παντού, όμορφα παλιά κτίρια, όπου γίνονται τα μαθήματα.

Είχε έρθει η ώρα του Soho! Είχαμε ακούσει ότι αξίζει να τη δεις, να ψωνίσεις, να πιεις ποτό... τα πάντα! Εγώ και δυο φίλες μου πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε σε μια κοντινή στάση. Μας πήρε λίγη ώρα για να προσανατολιστούμε και τελικά βρεθήκαμε πάνω στην Broadway,  σε μια λεωφόρο που διασχίζει όλο το Manhattan αλλά, αντίθετα με τις άλλες λεωφόρους, σε ένα μεγάλο κομμάτι δεν τέμνει κάθετα τους μικρότερους δρόμους. Η Broadway περνάει λοιπόν και μέσα από το Soho. Αρχίσαμε να την ανεβαίνουμε (δηλ. να κινούμαστε προς Uptown) και να χαζεύουμε τα μαγαζιά γύρω μας. Αν κάτι μας έκανε εντύπωση, μπαίναμε μέσα για να δοκιμάσουμε κανένα ρούχο. Εγώ, πάντα με τον οδηγό στο χέρι, έδειχνα στις φίλες μου που και που κάποιο κτίριο ή κάποιον δρόμο που θεωρούσε το βιβλίο μου σημαντικό. Μέσα στο Soho συναντά κανείς μερικούς όμορφους λιθόστρωτους δρόμους, κάτι που δεν είναι καθόλου συνηθισμένο στη Νέα Υόρκη. Κάποια στιγμή κάναμε στάση για φαγητό: ένα κομμάτι πίτσα η καθεμιά και μια σαλάτα που μοιραστήκαμε. Πετύχαμε Έλληνα στο ταμείο, που προθυμοποιήθηκε να μας βοηθήσει με τα ψιλά, γιατί τα είχαμε χαμένα. Αυτοί οι Αμερικάνοι δε βάζουν πάνω στα νομίσματα τον αριθμό των cents! Αντί για "25 cents" λέει "one quarter dollar", και αντί για  "5 cents" λέει "one dime"! Συνεχίσαμε τη βόλτα μας. Εγώ ψώνισα ένα ζευγάρι παπούτσια all star converse και μια φίλη μου πήρε κάτι από τα Victoria's secret. Καθίσαμε και για καφέ στα Starbucks, για να τα τιμήσουμε και στο Soho! 

Φτάσαμε στη Washington Square, που ανήκει στην περιοχή του Greenwich Village και της οποίας το κύριο αξιοθέατο είναι η καμάρα. Καθώς φεύγαμε από την πλατεία, έπιασε ένας φοβερός αέρας που λίγο έλειψε να μας σηκώσει! Αποφασίσαμε να αφήσουμε τα υπόλοιπα αξιοθέατα για αργότερα και να πάμε για καμιά μπύρα, αν και ήταν ακόμα λίγο νωρίς. Κάποιες φίλες μας μας είχαν προτείνει μια μπυραρία της περιοχής και κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί. Το Greenwich Village μας φάνηκε πολύ γραφικό και με πολλή ζωντάνια! Ήταν ένα μέρος που μας φάνηκε πολύ οικείο και το αγαπήσαμε αμέσως! (Θέλαμε να επιστρέψουμε εκεί και κάποια άλλη μέρα της εκδρομής μας, αν και τελικά αργότερα καταφέραμε να κάνουμε  μόνο μια μικρή στάση ξανά.) Όταν βρήκαμε τη μπυραρία, το "The Room", και μπήκαμε μέσα, στην αρχή δε βλέπαμε τίποτα! Ο φωτισμός ήταν σχεδόν τόσο χαμηλός, που αν και έξω ήταν ακόμα μέρα, μέσα έπρεπε να ψηλαφίσουμε ο,τι υπήρχε μπροστά μας για να μη σκοντάψουμε! Αργότερα τα μάτια μας συνήθισαν και παρατηρήσαμε τους τοίχος με τα κόκκινα τούβλα, τις όμορφες φωτογραφίες στους τοίχους που φωτίζονταν ελαφρά με σποτάκια, τις λάμπες που κρέμονταν πάνω από το μπαρ και έριχναν λιγοστό φως. Παραγγείλαμε 3 διαφορετικές μπύρες, αφού το μπαρ είχε τη φήμη ότι διέθετε 60 διαφορετικά είδη μπύρας! Διαλέξαμε 2 κόκκινες και μια μαύρη. Ήταν όλες πολύ καλές, αν και η μαύρη ήταν αρκετά πικρή και δυσκολευόσουν να πιεις πολλή σε μια γουλιά! Το μαγαζί μας άρεσε γενικά πάρα πολύ. (Ακόμα και ο χώρος της τουαλέτας ήταν όμορφος, με τοίχους από τούβλα και έναν κοίλο πέτρινο νεροχύτη, βγαλμένο από άλλη εποχή.) Ο χώρος, οι μπύρες και η lounge μουσική στο παρασκήνιο έδεναν όμορφα μεταξύ τους και δεν άφηναν περιθώρια δυσαρέσκειας.

Η καμάρα της Washington Squre

Greenwich Village

Greenwich Village

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο πτώματα! Επιχειρήσαμε μια βραδινή έξοδο, που όμως μας οδήγησε μόνο στα MacDonalds, και μετά αποφασίσαμε να αγοράσουμε ένα κρασί και να το πιούμε  στο ξενοδοχείο. Το μπουκάλι κόστισε 27$ και όταν το δοκιμάσαμε, αποφανθήκαμε ότι θα ταίριαζε πιο πολύ ως ξίδι σε σαλάτα πάρα ως κρασί στο ποτήρι μας! Και ενώ ήμασταν μια παρέα 5 ατόμων μέσα στο δωμάτιο και τα λέγαμε, εγώ κάποια στιγμή αφέθηκα σε έναν γλυκό ύπνο, που από ώρα αναζητούσα....